Gangleri - 01.12.1870, Blaðsíða 30

30
jarðbönnum um allt land, en batnaöi um jafn-
dægur.
1817 lagði vetur snemma að, var snjóþungur og stór-
byljasamur, og gjörði á ýmsum stöðum mikla
skaða bæði á fje og mönnum. Að Norður- og
Vesturlandi rak ís um miðjan vetur og lá alla
leið til Jónsmessu. Vorið var kalt og gróður lít-
ið; um miðjan maí gjörði snjóhríð svomikla norð-
anlands, að eigi vissu menn dæmi til því líks um
þann tíma árs; snjórinn varð svo mikill að víða
mátti grafa sig niður að fjárhúsum, og eigi var
hægt að leita heybjargar þó til hefði verið; fjell
þá allmikið af kvikíje á mörgum útkjálkum Norð-
urlands. Sumarið var mjög votviðrasamt einkum
sunnan-og vestanlands; spilltist þá jarðvegur víða
af skriðuföllum,
1821 var vetur ekki harður, en vor mjög kalt með
miklum ísalögum. Sumarið graslítið, kalt og vot-
viðrasamt; heyaíli var þá lítill og nýting mjög
slæm; og urðu mikil hey úti, helzt nyrðra, því
hríðar og snjór skullu á 5 vikum fyrir vetur, og
þyngdu æ meir og meir með vetrinum; kom þá
svo mikið fannkyngi að bæir fóru í kaf.
1822 hjelzt vetrarríkið við allt til páska, varð þá tölu-
verður fjárfellir, helzt norður og austur um land.
Hafís rak að öllu Norðurlandi og fraus saman við
lagís, svo allt varð sem jökull land og sjór. ]?á
gaus Eyjafjallajökull, og íjell úr honum mikill sand-
ur í nálægar sveitir. Um sumarið var lítill gras-
vöxtur nyrðra og nýting ill.
1823 var sumar kalt og íhlaupasamt með krapahríðum