Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1904, Blaðsíða 10

IO
Grófum við þar niður hér og þar. Á svæði, sem svara mund i stórri hús-
tóft, var alstaðar fyrir lag af mósvörtu efni, nokkuð þéttu, er naumast
gat verið annað en gólfskán. Það var hvergi að finna nema á því svæði
í þúfnabarðinu. Einnig fundum við þar viðarkolaösku á einum stað.
Ekkert slíkt fundum við í barðinu fyrir vestan lækinn. Eystra barðið mun
því hafa verið bæjarrústin, hitt að likindum fjós og heystæði. Þannig má
álíta það víst, að Karlsfell er Lndn. nefnir, sé það fjall, sem nú heitir
Vikrafell. Mátti eins vel segja, að bærinn stæði undir fjallinu, þó lækur-
inn væri á milli fjóss og bæjar og bærinn að eins á þann hátt fráskilinn
fjallinu.
Taki maður það saman: að mannsnafnið Karl er mjög sjaldgæft í
fornöld, að bæjarnafnið Hrómundarstaðir breytist svo snemma í Karlsbrekku
og að skamt er milli Karlsdals og Þverárhlíðar, þá getur það gefið bend-
ingu um, að öll þessi örnefni séu kend við sama manninn. Karl í Karls-
dal gat t. a. m. keypt Hrómundarstaði og ffutt þangað, og nafnið breyzt
fyrir það sama. En slíkt gjörir nú ekkert til.
9. Eldgrímsstaðir.
Svo segir Landn. (II, 3.): »Arnbjörg hét kona; hon bjó at Arn-
bjargariæk; hennar synir váru þeir Eldgrímr, er bjó á bálsinn upp fráArn-
bjargarlæk, á Eldgrímsstöðum« .... Arnbjargarlækur er enn bygður, en
nafnið Eldgrímsstaðir er týnt. Raunar kveður Landn. fremur skýrt á um
staðinn: að Eldgrímur »bjó á hálsinn upp frá Arnbjargarlæk«; »hálsinn«
er án efa misritun, og á að vera: hálsinum. Eldgrímsstaðir hafa' eftir því
verið á hálsinum upp undan Arnbjargarlæk. Þangað fór eg upp, og með
mér Þorsteinn, sonur Þorsteins bónda á Arnbjargarlæk, greindur og at-
hugull piltur. Þar uppi hallar hálsinum mót suðri. Þar fellur lækur of-
an. Úr honum verður bæjarlækurinn á Arnbjargarlæk. Austanmegin lækj-
arins uppi á hálsbrúninni er fögur brekka og er bvammur fremst í henni.
Þar eru seljarústir, selið sjálft hefir verið í miðjum hvamminum, en kvíja-
tóft er litlu framar. Undir seltóftinni hefir verið aflöng upphækkun, sem
vel getur bafa verið forn tóft. Og þar eð þetta er eini staðurinn þar
uppi, sem landslag gæti bent til að bær hefði verið, og sem jafuframt ber
alveg heim við Landn., þá get eg til, að rúst Eldgrímsstaða sje undir sel-
tóftinni. Er. ekki von að mikið beri á henni, þannig spiltri, eftir svo
langan tíma. Það er kunnugt, að Eldgrímur varð skammlífur; en bær
hans hefir varla haldist í bygð eftir hans dag.
10. Þórunnarholt m. m.
Svo segir í Landn. (s. st): »Þórunn hét kona, er bjó í Þórunnar-