Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.01.1879, Blaðsíða 6

ti
vel valdar, og efninu víðast hvar eðlilega skipað niður.
Barnalærdómurinn er og yfir höfuð kristilegur og eptir
lúterskri kenningu. Efnið er og fjölbreyttara en í hin-
um eldri lærdómsbókum. það sem mjer einkum þyk-
ir að barnalærdómi þessum, er það, að hann ér á sum-
um stöðum ærið fáorður, og sumstaðar fremur þurr;
verð jeg þessvegna að leiða í efa, að börn fái jafn-
Ijósa hugmynd um sum atriði trúarinnar af barnalær-
dómi þessum og af Balles lærdómsbók, þó þau að hinu
leytinu verði fróðari um sumt. Vil jeg fara nokkrum
orðum um hina einstöku kafia barnalærdómsins.
Barnalærdómnum er skipt í 2 parta, og er trúar-
lœrdómurinn í fyrra partinum, en siðalœrdómurinn í
síðari partinum. Trúarlærdómur og siðalærdómur verð-
ur ekki að skilinn nema í hugsaninni. Og einnig í
hugsaninni eru lærdómar þessir hvor öðrum sameinað-
ir. Trúin er ekki einungis sannfæring um, að Guð er,
og vill umbuna þeim, sem hans leita, hún innibindur
ekki einungis í sjer traust til Guðs náðar, heldur einn-
ig hlýðni, eða að vilji mannsins gefi sig á vald Guðs
vilja. í trúnni er þess vegna trú og siðgæði í samein-
ingu. Sameiningin við Guð er það takmark, sem mað-
urinn á að stefna að. þ>að getur eklci orðið, nema
Guð komi fyrst til mannsins í opinberaninni og verði
meðtekinn í trúnni. í trúnni er maðurinn sameinaður
Guði, í siðgæðum ástundar hann að verða það. Trú
og siðgæði er þess vegna engan veginn eitt og hið
sama, en þó óaðgreinanlega sameinað. I vísindalegum
ritum er sjálfsagt að framsetja trúarlærdóminn sjer og
siðalærdóminn sjer. En í slíkri bók sem barnalærdóm-
ur er, þar sem kristindómurinn allur er tekinn í eitt,
þykir mjer tvísýnt, hvort slfk aðgreining er heppileg.
Siðalærdómurinn getur í slíkri bók ekki orðið veruleg
heild, og í barnalærdómnum kemur það einnig fram,
þar sem hann endar á þvf, hvernig leikmenn eigi að