Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.01.1879, Blaðsíða 11

11
eigi sje hið sama og að verða sáluhólpinn eingöngu
fyrir trúna (sola fides justificat). Um ioo. gr. getur
vaknað sú spurning: ,,er veik trú sáluhjálpleg ?“ og
þó það sje eigi Ijóst, þá verð jeg að álíta, að eptir
barnalærdómnum verði að svara því neitandi; en er
styrkleiki sannfæringarinnar á valdi mannsins sjálfs, og
ekki milclu fremur verk Guðs náðar, ef viljinn er góð-
ur og löngun í hjartanu eptir Guðs náð ? Jeg álít það
nauðsynlegt, að slíkum spurningum, sem samvizkan
geturgjört, sje svarað, svoljóst sem auðið er, í barna-
lærdómi, og jeg verð að álíta, að sje viljinn góður og
löngun í hjartanu eptir Guðs náð, þá sje trúin sálu-
hjálpleg. í 109.gr. segir : „sjeum vjer rjettlættir orðn-
ir af Guðs náð fyrir trúna, ber heilagur andi vitni um
það hjá oss með sæluríkum friði hjartans, og gleðirfkri
fullvissu um, að vjer sjeum Guðs börn“. Jeg neita því
engan veginn, að þetta sje rjett, og þannig ætti það
að vera, og þannig er það líka á mörgum stundum
hjá þeim sanntrúaða. En það ástand er lika til, einn-
ig hjá sanntrúuðum, sem er þessu mjög ólíkt, það er,
þegar sá trúaði er án Guðs huggunar ; og þetta ástand
hafa hinir mestu trúmenn þekkt. Tómas a Kempis
segir: „ J>að er ekki erfitt að vera án mannlegrar
huggunar, þegar menn hafa huggun Guðs; en mikið,
óumræðilega mikið er það, að ganga um með hjartað
sem sá, sem er rekinn úr landi huggunarinnar. Er
nokkuð mikið í því, að vera glaður, þegar menn finna
þá komandi náð? f>að eru engin undur, þó sá finni
enga byrði, sem er borinn af þeim almáttuga og leidd-
ur af þeim æðsta leiðtoga. En hin sanna framför í
því andlega lífi er eigi eingöngu fólgin í þvf, að náð-
in fylli þig með huggun, heldur og í því, að þú, þeg-
ar náðin yfirgefur þig, berir það þolinmóðlega í auð-
mýkt og sjálfsafneitun, án þess að bænin yerði lcald-
ari, eða löngunin eptir því góða minni“. Jeg held., að