Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.01.1879, Page 8

8
skilningi, get jeg eigi sjeð ástæðu til, þar sem þó í 37.
gr. orðið skynsemi virðist haft í sömu þýðingu.
Annar kaflinn er um eiginlegleika Guðs, og
er hann víða ágætlega orðaður. Jeg get að eins ekki
sjeð ástæðu til, að hafa sjerstaka grein um það, að
Guð er eilífur, og aðra um það, að hann er óumbreyt-
anlegur, því eiginlegleikar þessir eru eptir eðli sínu
samfara. J>ar á móti get jeg síður fellt mig við, að
hafa útskýring á því, að Guð er „heilagur11, „sannorð-
ur“ og „trúr“ í einni grein. Eiginlegleikar Guðs eru
að vísu allir í óaðgreinanlegu sambandi, en heilög
ritning tengir þann eiginlegleika Guðs, að hann er
sannorður og trúr, meira við veru Guðs og eðli hans,
sem er kærleikur (1. Jóh. 4, 16), en við heilagleika
hans (2. Tim. 2, 13. 1. Kor. 1, 9 og 10, 13).
J>riðji kaflinn er um guðlega þrenningu, og
er hann gagnorður og greinilegur.
Fjórði kaflinn er um sköpun heimsins og
mannsins. Kaíli þessi er yfir höfuð vel og greinilega
framsettur og gagnorður. Að eins þykir mjer athuga-
vert, hvort 36. greinin hefði eigi mátt vera nokkuð á
annan veg. Mjer virðist sem sje, sem í grein þessari
kenni nokkuð þeirrar ágústinslcu kenningar, sem blandar
samansakleysiogheilagleika. „Háleitþekking“og „hreint
hugarfar“ í fullkomnum skilningi er eigi eignað hinum
fyrstu mönnum í Guðs orði; það er takmark þeirrar
fullkomnunai', sem næst með hinum frjálsa vilja. Sak-
leysisástand þeirra fyrstu manna var lifandi byrjun,
sem fól í sjer mögulegleika til að ná sannri mannlegri
ákvörðun. Kenningin um samvizkuna í 39. greinvirð-
ist mjer eigi eiga sem bezt heima á þessum stað.
Fimmti kaflinn er um forsjón Guðs.
í kafla þessum er forsjón Guðs látin innibinda
það, að Guð heldur öllu við, en vanalegra og jafnvel
eðlilegra er, að hafa viðhaldið sjer, sem áframhald