Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.01.1879, Blaðsíða 44

44
ríkið eða þjóðfjelagið, það æðsta samband manna ájörð-
unni, það samband, sem er aðalhjól veraldarsögunnar, eigi
að vera áhrifalaust af kristindóminum. Ríkið er ekki
til, til þess að ná neinu augnamiði fyrir sig, heldur
fyrir mannsins sjálfs sakir, til að efla fullkomnun og
farsæld allra, sem i því eru. Sú ein stjórn getur ver-
ið góð, sem hefir grundaða þekkingu á eðli og ákvörð-
un mannsins ; stjórn rikisins á að stefna að takmarki,
sem er æðra en ríkið sjálft, sem allar ráðstafanir í rík-
ínu eru meðal til að ná. En undir eins og vjer játum
þetta, leiðumst vjer inní hugmynda-heim trúar og sið-
gæðis, inn í heim opinberunarinnar, sem sýnir oss þær
frumreglur, sem mannlífið á að fara eptir, sem líka
eiga að vera reglur fyrir stjórn ríkisins og stjórnfræð-
ina. Ríkíð er riki hins ytra rjettlætis, en hið ytra rjett-
læti getur elcki átt sjer stað án innra rjettlætis, án trú-
ar og siðgæða, sem kenna að hlýða lögunum, ekki
vegna hegningarinnar, heldur fyrir samvizkunnar sakir,
sem gjöra oss hæfa til að afneita öss sjálfum, og leggja
mikið í sölurnar fyrir það fjelag, sem vjer lifum í.
Kristin trú, sem vill gjöra oss hæfa til að öðlast borg-
arrjett í himninum, gjörir oss líka fremur en nokkuð
annað hæfa til að vera sannir borgarar á jörðinni. Ef
vjer útrýmum öllum kristilegum hugmyndum úr þjóð-
lífinu, og sleppum því takmarki, sem kristin trú hefir
vísað oss á, að hverju stefnir þá þjóðlif vort ? Er þá
nokkurt takmark til fyrir þjóðfjelagið annað en það,
sem Plató setti, og Spartverjar vildu framkvæma, að
hver einstakur og allir samt lifðu og dæju fyrir ríkið ?
En erum vjer sælli fyrir það, og er það samlcvæmara
hugsunarhætti vorum? Eða eigum vjer að gjöra það,
sem menn nú opt virðast gjöra, að taka hugmyndir
kristindómsins, en afneita honum sjálfum, eins og þeir,
sem vilja aðhyllast alla kenningu Krists, af því þeir
ekki geta neitað henni, en afneita þó Kristi sjálfum?