Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.01.1879, Blaðsíða 29

29
um gang, limirnir eru stirðir, hann er orðinn lotinn, og
svefninn á hægt með að buga hann. Að öllu hinu ytra
deyr hann frá heiminum; og það hann liíir, þá lifir
hann jafnvel meira meðal sinna dánu ástvina, en á með-
al hinna lifendu. Allt hljóðnar og kyrrist umhverfis
hann; hann missir löngunina til að vera á ferli, og þráir
hmld. Hann heldur sjer frá öllu, sem ókyrrir og trufl-
ar, lifir í endurminningunni, hugsar um hina liðnu dag-
ana, því að „hans verk fylgja honum“. Hugsunin bein-
ist inn á við, og augun opnast fyrir mörgu, er æskan
veitti eigi eptirtekt; og hugurinn leitar upp á uið, knú-
inn til þess af gæzku guðs. Hvílíkan blíðusvip breiðir
hún ekki yfir allt viðmót hans ! Og — engu að síður
dvelja hugsanirnar enn þá á hinum fornu brautum synd-
arinnar, þótt elli og apturför hafi deyft funa girndanna.
Enn þá verður gamalmennið að heyja baráttu við hina
hviklyndu óró, við óstöðugleik hjartans, við „fýsn augn-
anna, fýsn holdsins og stærilæti lifernisins", eigi sálin
ekki að glatast.
|>að sem í þessum heimi hefir tælt og svikið,
glatt og sært, skynjar gamalmennið nú betur en áður.
Ef vjer hugsum um draumvonir æskudaga vorra, hversu
mikið djúp er þá eigi á milli þeirra og hins litla, sem
vjer höfum framkvæmt ? Vjer hófum þá flug sem ernir,
en sitjum nú lágt, þrotnir að dug, bilaðir að áræði.
Hvað vildum vjer eigi vera, hvað ætluðum vjer eigi að
gjöra? og hvað er nú orðið úr öllu þessu? Tál á tál
ofan, bæði fyrir lánsmanninum og mæðumanninum. Og
jafnvel það, sem mennirnir kalla hið mesta ágætisverk,
er eigi fyrir augliti hins alfullkomna meira vert en
stárf hins auðvirðilegasta verkmanns. Sannmæli eru
orð Lúthers: „Allt, sem vjer gjörum, er ekki meira
vert en brjefmyndirnar, sem börnin eru að klippa, og
sfðan verður kastað í sorpiðL — „Hjegómi, allt undir
sólunni er hjegómi!“ —