Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.01.1879, Blaðsíða 39

39
þessuui öndum á landi sálnanna, hún er, að því vjer
fáum rjettast skilið, heitin öllum þeim, sem í drottni eru
dánir. En vitranin, er Jóhannes sá, á að vísu heima
um sjerstakt timabil í guðsríki á leið þess til fullkomn-
unarinnar, en engu að síður stendur hún í hinu nánasta
sambandi við lýsinguna í Hebrea-brjefinu, og miðartil
að gjöra hana fyllri og ljósari. það gæti og átt við,
að heimfæra hjer fleira af því, er fyrir Jóhannes bar í
sýn hans, og minna á orð Páls (2. Tim. 4, 18): „Og
drottinn mun frelsa mig frá öllu illu, og hjálpa mjer
til síns himneska ríkis“ ; og þessa „frelsun“ miðar hann
við dauðann.
Hjer er þá fögnuður og hvíld, en þó vantar enn
þá fyllingu ódauðleikans; aðeins i sinni föstu von hefir
sálin vissu um upprisuna, um fullkomnunina. þetta
kemur ljóslega fram í vitrun Jóhannesar, þar sem hann
sjer fyrir neðan altarið sálir píslarvottanna, og heyrir
þær andvarþa af sárri þrá: „J>ú heilagi og sannorði
Drottinn, hve lengi á að bíða þess“ o.s.frv.? Ogþeim
var svarað: „að þær skyldu bíða við enn þá stundar-
korn“ (Opinb. ö, 9—11). Ef nú hinir helgustu meðal
hinna heilögu finna á þessu stigi hjá sjer sára þrá,
hvernig mun þá ástatt vera fyrir hinum?
þær grundvallar-liugmyndir, sem vjer finnum í ritn-
ingunni, um ástand hinna hólpnu sálna á milli dauðans
°g upprisunnar, eru því þessar: hvíld frá jarðneskum
störfum, hið innra lif í endurminningunni, fögnuður
heima hjá drottni og öllum hans heilögu, framför í
Guði, og vonarfull þrá og eptirlöngun eptir fullkomn-
uninni. En nú er eptir að liða þessar grundvallar-hug-
myndir í sundur, hverja fyrir sig, og rannsaka, hvað í
þeim felst, og setja það í samband við það, sem vjer
að öðru leyti vitum eða höfum hugboð um. En hjer
erum vjer staddir á landi vitrananna með felmtursfull-
um og titrandi hjörtum, gagnvart guðlegum leyndar-