Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.01.1879, Blaðsíða 26

26
Rit hins Gamla Testamentis geta ekki eiginlega
frætt oss í þessu tilliti, því að ástand guðhræddra manna
eptir dauðann var allt annað, áður en Kristur niðurstje
til dauðraríkisins, heldur en eptir það ; verðum vjer
þess vegna nær því eingöngu að halda oss til Nýja
Testamentisins. En þar sem talað er um eilíftUf í því,
er víða eigi auðvelt að ákveða, um hvert stig þess tal-
að er; hinir helgu rithöfundar dvelja mest við aptur-
komu Krists, sem þeir væntu innan skamms; ástandið
milli dauðans og upprisunnar kemur því eigi glöggt
fram, og þeir staðir í hinu Nýja Testamenti, er beinlínis
tala um þetta ástand, eru aðeins fáir; bendingum i
þessa átt bregður aðeins fyrir við og við; en þær eru
þó nógar til að vísa oss leiðina.
Alla þessa staði verður nú nákvæmlega að yfir-
vega; en auk þess má hafa nokkra leiðbeiningu af lífs-
reynslu kristins manns og hugboði hans, en að þvi
verður þó varlega að fara, til þess að ritningunum sje
eigi gengið of nærri. Á þennan hátt getum vjer gjört
oss hugmynd um ástandið milli dauðans og upprisunn-
ar, eins og það kemur fram í hinu Nýja Testamenti; en
mörg verður gátan óleyst, margt verður í óvissu og ó-
svarað.
Árangurinn af þessum rannsóknum vorum get-
um vjer nú þegar sagt að sje sá: að vjer verðum
að álíta, að annað líf sje áframhald af lífi voru hjer á
jörðunni, eptir náttúrlegu og óháðu framfaralögmáli, að
eins öðrum skilyrðum bundið. þetta er sú grundvallar-
hugmynd, sem kemur fram í ritningunni, en Ircnccus
kirkjufaðir er hinn fyrsti, er heldur þessari kenningu
ritningarinnar fram. Hann segir svo í riti sinu „gegn
villukenningum“: ,,þ*að, sem skapað er, stendur ávallt
skör lægra en það, sem ekki er skapað, ogvantarþví
fullkomnunina, meira að segja: það hefir eigi hæfileg-
leika til að verða fullkomið þegar í stað; það verður
Á