Fylkir - 01.01.1922, Qupperneq 38

38
20 millión 672 þús. kr., það er samtals 35 milliónir 249 þús. kr. á þeiin
tveim árum, — upphæð, sem er 30 millión 869 þ\ís. kr. lœgri en verð-
hæð útfluttra afurða af fisldveiðum, samkv. Vsk. þessara ára. Ei að síður
má gera sér nokkurnveginn glögga hugmynd um verðhæð sjávaraflans á
síðustu 27 árum, með því að bera saman verðhæðir þær, sem hagskýrsl-
urnar gefa yfir nefnt tímabil. Þannig er á 11. bls. Vsk. ársins 1913 tabla
yfir verðhæð útfluttra vara á árunum 1895 til 1908. Af því yfirliti má sjá,
með hjálp hlutfallstalnanna á 20. bls. sömu Vsk., að verðhæð allra útfluttra
sjávarafurða á árunum 1895 til 1900, hefur numið alls 33 milliónum og 400
þús. króna. En á árunum 1901 til 1914, nam verðhæð útfluttra sjávarafurða
samkv. Vsk. (sbr. töblu á 25 bls hér að framan), alls 149 milliónum 574
þús. kr. Nemur því verðhæð allra útfluttra sjávarafurða á árunum 1895 t'l
1914 alls 182 milliónum 974 þús. kr. Á stríðsárunum 1915 til 1918, nam
verðhæð allra útfluttra sjávarafurða, samkv. Vsk. h. u. b. 106 milliónutf1
og 118 þúsundum kr. (sbr. 20. bls. Vsk. ársins 1916 og 2. og 3. bls. Vsk-
áranna 1917 og ’19i. Hefur því verðhæð allra útfluttra sjávarafurða á tíma-
bilinu frá 1895 til 1918 numið, samkv. Vsk., alls h. u. b. 289 milliónútú
króna.
Gerandi ráð fyrir að á siðustu 3 árum hafi verðhæð útfl. sjávarafurða
ekki verið hærri en á árunum 1917 og 1918 til jafnaðar, nl. um 20 milH'
ónir króna á ári, þ. e. alls 60 milliónir króna, þá hefur verðhæð allra út-
fluttra sjávarafurða á síðustu 27 árum, numið, samkvæmt Vsk,, h.
349 millionum króna.
Samkvæmt fiski og hlunninda skýrslunum yfir sama tímabil, er verðbsð
alls sjávaraflans nokkrum tugum milliona lœgri-, en hins vegar er það víst,
að hagstofunni hafa ekki verið sendar nógu fullkomnar skýrslur yfir at*a
hvarvetna á landinu, á þessum 27 árum,
Af þessu yfirliti má ráða, að útfl. sjávarafurðir á síðustu 27 árum, nem3i
þegar arður af öllum hvalveiðum Norðmanna hér við land, er frá dregirl,,’
h. u, b. 323 milliónum kröna; það er þrefalt hærri upphæð en útfl-
Iandafurðir á sama tímabili nema. Það er að vísu há upphæð; en ÞesS
ber að gæta, að til sjávarútvegsins hafa menn kostað áttfalt meira fé> el1
til iandbúnaðarins á sama tíma. Má þar af ráða, að með jöfnum tilkosto-
aði, gæti landbúnaðurinn gefið nærri þrefalt meiri arð en sjávarútvegu1"
inn gefur, ef landbúnaðurinn væri jafn kappsamlega stundaður.
Með ofanrituðu er tilgangurinn ekki sá, að fella verð á sjávarútvegnum>
né heldur að rýra álit dugandi sjómanna og sjávarútgerða manna. Sjávaf'
útvegurinn er nauðsynlegur og arðvœnlegur, ef rekinn með dugnaði, t°r'
sjá og gætni, og sjómannastéttin ekki síður virðingarverð en aðrar stéttu*
þjóðfélagsins. Hitt er meining mín, að benda d hœttuna, sem þjöðfélagfnO
er búinn, ef sjávarútvegurinn er látinn sitja fyrir landbúnaðinum, einS
og að öllu leyti arðvænlegri væri fyrir almenning og um leið ekki aðeín5