Lögrétta - 01.01.1934, Blaðsíða 16

31
LÖGRJETTA
32
skýlir engin bergrönd þjer,
lykur um þig hafsins hringur,
himininn einn til þín sjer.
Móti drottins ásýnd yfir
opinn faðminn breiðir þú,
varnarlaus í voðastríði;
vöm þín ein er hjartans trú.
Friður býr í faðmi þínum,
fátæktin þín gæfa er.
Bundin trygð og ást því aldna
æskan hjá þjer leikur sjer.
Dygð og trú þar besta bera
bömum þínum hugarró.
Enginn rænir annars gæðum,
eigið þar er hverjum nóg.
Unga bam í úthafsvöggu,
eyja þar sem brimið gnýr,
um þig þótt ei heimur hirði
himininn ei frá þjer snýr".
III.
Fyrir ókunnuga væri sennilega illmögu-
legt að ímynda sjer, að flatlend eyja úti í
miðju hafi og ekki stærri en 90 ha. geti
verið skemtistaður fyrir unga tápmikla
stráka, sem vilja lifa og ieika sjer. En á
Hallig Suderoog er þetta hið gagnstæða.
Þar eru óþrjótandi möguleikar til starfs og
leikja, en það sem laðar strákana mest og
sem kemur flestum þeirra til að sakna
þessa sumarheimilis síns: er frelsið. Hjer
eru þeir frjálsir án nokkurra verulegra tak-
marka, þeir mega lifa og leika sjer eins
og þá lystir og það eru hvorki foreldrar nje
kennarar til að bjóða þeim eða banna. Hjer
er bernskan ekki deydd í bundnum siðkerf-
um og í fjötrapressum, heldur er allt gert
til þess að unglingarnir fái að njóta sín,
óháðir, óþvingaðir og sem eðlilegastir.
Að vísu eru hjer fullorðnir 'fyrirliðar eða
stjómendur sem gæta allrar reglu og að
strákarnir fari sjer ekki á neinn hátt að
voða. Hver fyrirliði hefur flokk stráka 15—
20 talsins og hver flokkur hefui einhvem
ákveðinn starfa á hendi, t. d. hafði minn
flokkur þann starfa, að gæta alls hreinlætis
utan húss. Varð jeg að sjá um að allar
gangstjettir væru sópaðar, að allt rusl væri
tínt burt af hlaðinu, að þvottavatn yrði
sótt og að strákarnir þvoðu sjer og burst-
uðu tennumar. Urðu þeir að afklæða sig of-
an að mitti og ef einhverjum þótti kalt í
veðri og ætlaði að þvo sjer í skyrtunni, var
honum hegnt með því að demba yfir hann
fullri fötu af köldu vatni. Sá sem einu sinni
hafði orðið fyrir slíku steypubaði, hugsaði
sig tvisvar um í næsta skifti, áður en hann
gerði tilraun að þvo sjer í skyrtunni aftur.
Aðrir flokkar höfðu önnur störf, sumir
hreinsuðu svefnsalinn og gættu þess að
strákar byggju um rúmin sín, aðrir söfn-
uðu rekavið og hjuggu í eldinn, þriðji flokk-
urinn starfaði í eldhúsi við uppþvotta og
þurkaði af. Þannig hafði hver flokkur ein-
hvern ákveðinn starfa, en sem alla jafna
var svo hverfandi lítill samanborið við
fjöldann, sem að honum vann, að honum
var venjulega lokið á fáum mínútum. Flokk-
arnir skiftust á að vinna í heyi, þá sjaldan
að í því var unnið, og þá einkum að snúa
múgunum og hjálpa til að taka samán,
sömuleiðis skiftust þeir á að veiða kola, ef
farið var í veiðiferðir.
Yfirstjórnandi og stofnandi þessa sumar-
heimilis er eigandi eyjarinnar Hermann N.
Paulsen að nafni. Hann er fæddur og upp-
alinn á Hallig Súderoog, gekk í mentaskóla,
en var kallaður í herinn áður en hann lyki
námi. Þegar hann kom til baka fanst hon-
um lífið eyðilegt og tómt og hann sá ekki
lengur þann tilgang í tilverunni, sem hann
hafði sjeð og æskt á meðan hann var ung-
ur. Þessvegna fann hann enga tilhneiging
hjá sjer til að setjast aftur á skólabekkinn
og læra þar grísku, latínu og stærðfræði,
sem honum fanst vera meir til þess að
þurka upp þessar litlu sálarleifar sem her-
maðurinn átti eftir, heldur en að auka þær.
Hann kom eins og svo margur annar, brot-
inn á sál úr stríðinu og vissi ekki meir hvað
af sjer átti að verða. Eirðarlaus og hug-
sjónalaus fór hann af landi burt norður til
Danmerkur og Svíþjóðar. Þar kyntist hann
sumarleyfisheimilum, sá um leið nýjan til-
gang rísa framundan, kemur eftir þriggja
ára fjarveru aftur heim til Þýzkalands og