Lögrétta - 01.01.1934, Blaðsíða 33

65
LÖGRJETTA
66
GJÖLD:
Dánarbætur................. 1.356.632,67
örorkubætur................... 74.200,00
Dagpening-ar.................. 67.040,00
Innheimtulaun................. 55.456,42
Greitt f. læknisv. v/slysam. 1.797,50
Starfrækslukostnaður.......... 53.909,51
Kr. 1.609.036,10
Mismunur þessara heildartalna krónur
846.287,36 er 1.000 kr. hærri en sjóðurinn
er raunverulega. Stafar það af því, að á
reikningi tryggingarinnar árið 1911 er
eitt af þrennu, útgjöldin vantalin, eða tekj-
urnar oftaldar á reikningnum um kr. 1.000,
eða sjóðurinn í árslok (og síðar á hverju
ári) hefur verið vantalinn um 1.000 kr.
Dánarbætur voru greiddar alt tímabilið
980 talsins, er það að meðaltali rúml. 34 á
ári. Tölur dánarbótanna má ekki algerlega
legg'ja til grundvallar fyrir því, hversu
rnargir menn hafi farist af fiskiflotanuin
og siglingaflotanum á þessu tímabili. Því
hvorttveggja er, að öll sjósókn var ekki
tryggingarskyld, nje heldur trygð, og svo
hafa farist einstöku menn, sem ekki ljetu
eftir sig neina þá vandamenn, er rjett áttu
t:l dánarbóta. Eftir lögum tryggingarinnar
ber ekki að greiða dánarbætur fyrir þá
rnenn, sem ekki láta eftir sig, í lögunum
tiltekna vandamenn (ekkju, börn eða fóst-
urbörn á framfærslualdri, foreldra, fóstur-
foreldra eða systkini á framfæri). — Lang-
samlega flestar dánarorsakir á sjómanna-
tryggingunni eru druknanir.
örorkubætui bar að greiða í 121/2 síðustu
árin á þessu tímabili. Fyrsta M> árið fjella
engar örorkubætur til greiðslu og árið 1929
engar, sem fyr er sagt. Tala örkumla-
manna, sem metið hefur verið að mist hafi
l/5 vinnuorku sinnar eða meira, er 48. Á
árinu 1931 hafa verið greiddar 8 örorkubæt-
ur fyrir slys, sem orðin voru í árslok 1930
og e. t. v. geta örorkumál frá þessu tíma-
bili komið fram enn.
Dagpeninga bar að greiða í aðeins 5 síð-
ustu árin af tímabilinu. Fellur sá tími alveg
saman við síðasta tímabilið, sem sjerstakt
yfirlit hefur verið gefið um og vísast til
þess sem þar er sagt um dagpeninga-
greiðslur.
Á yfirliti þessu um rekstur tryggingar-
innar, eru tekjur og gjöld, og að mestu leyti
tala slysa 0g slysabóta, talið eftir því sem
það hefur fallið á reikning hvers árs, án til-
lits til þess, hvenær slysin urðu. Bætur eru,
sem eðlilegt er, alltaf greiddar nokkru, og á
stundum alllöngu, eftir að slysin verða.
Fyrir þessa skuld færist tala slysa og bóta
nokkuð á milli ára og tímabila og jafnan
aftur. Úrskurðir um bætur fyrir slys, sem
verða seint á ári, geta að jafnaði ekki fall-
ið fyr en á aæsta ári. Áður hefur verið frá
því sagt, hverri upphæð þetta nam í heild í
lok þess tímabils, sem yfirlitið nær yfir (kr.
90.935). Bætur fyrir slys, sem áfallin voru
í árslok 1930, en fjellu ekki til úrskurðar og
greiðslu fyr en á árinu 1931, voru: Dánar-
bætur 22 tals, að upphæð kr. 73.800.00, ör-
orkubætur 8, að upphæð kr. 13.800.00 og 27
menn fengu dagpeninga að upphæð kr.
9.335.00.
II.
IÐNTRYGGINGIN.
Rekstursyfirlit 1926—1930.
Iðntryggingin var stofnuð með lögunum
(nr. 44) um Slysatrygging ríkisins, 27. júní
1925, sem önnur deild tryggingarinnar á
móti Sjómannatryggingunni, sem þá var
búin að starfa ein sjer og með ýmsum nöfn-
um og ýmsu skipulagi síðan 1. jan. 1904.
Iðntryg-gingin var í raun og veru stofnuð
aðeins með breyting á lögunum um slysa-
tryggingu sjómanna. Iðntryggingardeildin
kom til framkvæmda í ársbyrjun 1926.
Fyrirkomulag tryggingarinnar var í höfuð-
atriðum þetta:
Atvinnurekendum, sem ráku tiltekinn at-
vinnurekstur, eða atvinnustörf, og við til-
tekin skilyrði, var gert skylt að tryggja
gegn slysum alla þá menn, er þeir höfðu í
þjónustu sinni. Atvinnufyrirtækjunum, sem
fjellui undir trygginguna, var skift í flokka.
Flokkunin var miðuð við slysahættuna og
sjerstök iðgjöld voru ákveðin fyrir hvern
flokk. Tryggingartíminn var lagður niður í
vikur og vikan lögð til einingar fyrir ákvörð-