Óðinn - 01.07.1932, Síða 11

ÓÐINN
59
Sjera Guðmundar Einarsson Sjera Hjörleifur Einarsson
á Breiðabólslað á Skógaströnd. á Undirfelli i Vatnsdal.
Sjera Jón Gullormsson
i Hjarðarholli i Dölum.
Jeg fór um haustið 1882 norður að Undirfelli
í Yatnsdal að halda áfram skólanáminu, og læra
þar undir 2. bekk Latínuskólans. Sjera Hjörleif-
ur var frændi minn og þótti ágætur kennari.
— Jeg kom þangað að afloknum rjettum, og
skömmu eftir var haldinn hreppsnefndarfundur
þar til að úthluta korngjöfum þeim, sem sendar
voru frá Englandi, fyrir milligöngu meistara
Eiríks Magnússonar í Cambridge, og safnað hafði
verið til hjálpar í bjargarleysi manna og skepna
í undanfaraudi harðinda- og hafíss-árum. Um
sumarið hafði verið haldinn fundur á Borðeyri
af fulltrúum sýslunefndanna í Stranda-.ísafjarðar-,
Barðastranda-, Dala- og Húnavatnssýslum um
skiftingu milli sýslnanna. Að rekja gang þessa
máls hentar ekki hjer, en þess má geta, að þau
svæði, sem harðast urðu úti, voru Vestur-Húna-
vatnssýsla vestan Vatnsness, Strandasýsla öll,
Norður-ísafjarðarsýsla, austurhluti Barðastranda-
sýslu og Dalirnir, því hafísinn hafði að vanda
haldið inn með Ströndum og fylt alla firði og
víkur inn í Hrútafjarðarbotn. Dalirnir og svæðið
i kringum Hrútafjörð var sennilega allra verst
farið, en þvi lengra sem dró austur eftir Húna-
vatnssýslu, því minna gætti afleiðinga hafíssins,
og í Vatnsdal og inndölum Austur-Húnavatns-
sýslu stóðu bú bænda að mestu óskert.
Gjafirnar voru ætlaðar bæði til manneldis og
til fóðurs handa fjenaðinum. Við úthlutunina
hafði aðallega verið farið eftir mannfjölda hjer-
aðanna og framtali fjenaðarins, og lá sá orð-
rómur á, að fulltrúar Austur-Húnavatnssýslu
hefðu fylgt því fast fram, að svo bæri að úthlula,
og þar sem sumir þeirra voru nú mættir á þess-
um fundi var það eðlilegt, að þeir vildu einnig
láta þessa reglu gilda, er úthluta skyldi á milli
búendanna í hrepnum. Sumum þótti þó tölu-
vert við þetta að athuga, og i þeirra tölu var
presturinu. Lenti í skærur út af þessu og varð
prestur í minni hluta þegar til atkvæða kom.
Rann honum þá í skap og veitti þeim þung
ámæli, sem misnotuðu svo gjafir, sem gefnar
hefðu verið af góðum hug og í fullu trausti, að
nú bæru þeir mest úr býtum, sem efnaðastir
væru og engrar hjálpar þyrftu, því í þeirra sveit
hefði enginn fellir orðið á fjenaði og harðindin
ekki meiri en þeir sjálfir væru færir um að bera,
sjerstaklega hafði hann farið óvægum orðum
um þá, sem mætt hefðu á Borðeyrar-fundinum
og ekki haft siðferðilegt þrek til að frásegja sjer
alla þátttöku i gjötum, svo að þær gætu óskiftar
gengið til þeirra, sem hungur hefðu liðið og fjár-
hnekki beðið, sem guði væri svo fyrir þakkandi
að ekki hefði átt sjer stað í þeirra sveit. Frásagði
hann sjer öll afskifti af málinu og neitaði að
taka á móti nokkru af gjöfunum, sem hann
taldi ranglega fengið fje.
Jeg var ekki inni á fundinum, en einhvers-
staðar var jeg nálægur, því mjer var mikil for-
vitni á að vita hvernig þessu máli reiddi af, því
jeg hafði heyrt af Borðeyrar-fundinum og vissi,
að þar hafði faðir minn haldið fram hinni sömu
skoðun og síra Hjörleifur, að við úthlutunina
bæri að taka fullt tillit til þess að hlynna að fá-