Óðinn - 01.07.1932, Blaðsíða 17

Ó f) I N N
65
Við úrslit þau æska sig huggi
og öldurmenni, sem grjet,
að yt’rí dagsbrún til dísa
er Dísinni þokað um set.
Og þeir vita, er Pórdísar minnast,
á pögulli vetrarnátt:
ef sorg verður sveigð að gleði
fær sáiin vaxtar mátt.
Að beimsækja húsfreyju pessa
var hverjum næsta gott.
Um alúð og ærna risnu
ber endurminning vott.
Fyrir velgerðir veittar í önnum
og víðsýna rausn, er var pjál,
um pjóöleið fer pökk í blævi,
og par fá steinar mál.
Sú tíkpspretta innileika,
Cmy augnaráð Fórdísar gaf,
r ápekk laug, sem ei leggur,
pó lindir fenni i kaf.
Við látum lindir gleymdar,
sem lognmjöll hneppir í gil,
en leggjum ást á laugar,
sem ljósi miðla’ og yl.
Að vetri liðnum er vorið
í vænduro, sem hetur fer.
Úr laufdreif, sem lá undir klaka,
pá lyftir brumknappur sjer.
Og gott er að sjá yfir sveitir,
er sumri fagnar jörð,
með dýrðlegri nótt i dölum
og dag-silki út um fjörð.
Guðm. Friðjónsson.
Kolbeinn Guðmundsson
frá Úlfljótsvatni
er fæddur 19. marts 1873 í Hlíð i Grafningi.
Foreldrar hans voru Guðmundur Jónsson frá
Sogni í Ölfusi og kona hans Katrín Grímsdóttir
frá Nesjavöllum í Grafningi. Kolbeinn ólst upp
hjá foreldrum sinum og var hjá þeim þar til
hann tók við búinu hjá þeim vorið 1896. Það
sama vor giftist hann 30. maí Geirlaugu Jó-
hansdóttur Grímssonar frá Nesjavöllum, voru
þau hjón því að 2. og 3. Þau Kolbeinn og Geir-
laug eignuðust 6 börn, sem öll eru á lífi: Katrínu,
gifta Gísla Sigurðssyni barnakennara, Guðmund,
Jóhannes, Vilborgu, Þorlák og Arinbjörn, öll ógift.
7 fyrstu búskaparár sín bjuggu þau í Hlíð, en 1903
fluttust þau að Úlfljótsvatni og bjúggu þar í 26 ár,
eða til vorsins 1929 að þau fluttu til Rvíkur, og
hefur Kolbeinn stundað þar smiðar síðan.
Kolbeini fórst búskapur vel úr hendi. Bætti
ábúðarjarðir sínar mjög mikið. Bygði þar upp,
veitti á engjar, sljettaði tún og girti; nema þær
umbætur mörg hundruð dagsverkum. Auk þess
smíðaði hann og lagfærði mikið utan heimilis.
Við opinber störf var Kolbeinn mikið riðinn.
Hreppstjóri í Grafningshreppi 20 ár, oddviti 18
ár samfleytt og sýslunefndarmaður 21 ár. Mörg
ár var hannendur-
skoðandi hrepps-
reikninga i Árnes-
sýslu. Auk þess
var hann oft
kvaddur til að
meta hús og jarðir
í öðrum hrepp-
um. Öll þessi
margvíslegu störf,
sem Kolbeinn
hafði með að fara,
leysti hann af
hendi með frá-
bærri reglusemi
og áreiðanlegheit-
um, enda hafði
hann hina fylstu
tiltrú til allra verka af öllum þeim, sem til
þekfu, og bera skyn á þá hluti; enda stóðu verk
hans jafnan óhögguð.
Kolbeinn er prýðisvel greindur maður, til-
lögugóður og sanngjarn í hverju máli, sem hann
fæst við, stiltur og gætinn, hleypidómalaus og
drengur hinn besti. Jeg trúi því ekki, að sveit-
ungar hans sakni hans ekki sem forráðamanns
sveitarinnar.
Og víst er um það, að sýslunefnd Árnessýslu
mun minnast hans sem eins síns besta manns
síðustu 20 árin, því fáir höfðu meira að gera á
fundum hennar en Kolbeinn, og þeim málum
ætíð vel borgið, sem i hans höndum vóru.
Pó er það eitt mál, sem hjer verður sjerstak-
lega að geta, en það er skólamál okkar Sunn-
lendinga. Kolbeinn var oft og mörgum sinnum
kosinn í nefnd í því máli, bæði á sýslufundum
og milli funda, og var altaf sá sami styrki og
ákveðni maðurinn frá því fyrsta að hann fór
að hafa afskifti af því máli, þar til það var
komið í höfn, að skólinn var reistur á Lauga-
Kolbeinn Giiðmundsson.