Óðinn - 01.07.1932, Qupperneq 35

Ó Ð I N N
83
hamingjuríkasta og heimilislífið fyrirmynd. Upp
í kringum þau óx sístækkandi barnahópur. I5au
eignuðust 12 börn og lifa 11 þeirra og eru þau
öll svo samgróin heimili foreldranna eins og
þau væru enn á unglingsaldri.
Á Sauðárkróki naut sjera Árni sín í prest-
skapnum miklu betur en áður. Kirkjurnar á
Fagranesi og Sjávarborg voru lagðar niður og
reist mjög vegleg kirkja á Sauðárluóki. Ljet
sjera Árni til sín taka með allan góðan fjelags-
skap; var lífið og sálin í bindindisstarfsemi
kauptúnsins, var til dauðadags tryggur með-
limur Goodtemplarastúkunnar þar í þorpinu, og
það eins eftir að hann fluttist í fjarlægð. Hann
var og lifandi og vakandi í prestskap sín-
um í öllum greinum. Hann var prófastur í
Hegranesþingi frá því 1908 til 1913, er hann
flutti suður að Görðum á Álftanesi og tók við
prestsskap þar. Eftir þrjú prestsþjónustuár þar
varð hann prófastur Kjalarnesþings og var það
til dauðadags. Hafði hann ætið mikið að starfa,
því að stöðugt óx mannfjöldi í prestakallinu og
svo bættist Kálfatjarnarsókn við prestakallið. En
þrátt fyrir alt annríki í embættum sínum vanst
honum samt tími til þáttöku i ýmsum kristileg-
um fjelagsstörfum, var ætíð boðinn og búinn til
að leggja K. F. U. M. og K. í Hafnarfirði lið-
sinni sitt. Var aldrei að sjá að miklu væri á
hann hlaðið. Hann var einn af þeim mönnum,
sem aldrei sýnast hafa annríkt, hve mikið sem
þeir hafa að starfa, og virðast hafa tíma til alls.
Hann virtist hafa lag á að rækja allar skyldur
sínar fullkomlega, bæði við heimili silt og em-
bætti sín, svo að ekkert varð útundan, alt var í
röð og reglu. Málefni guðsríkis átti hjarta hans.
Hann var staðfastur i trú sinni og trúin var
einföld, heit og hrein og kom fram alstaðar, í
kirkju og utan hennar, náttúrleg, glöð og söm
við sig bæði heima og heiman. Hann átti há-
leitar hugsjónir og túlkaði þær oft í ljeltum
ljóðum, en það var ekki á allra vitund, þvi að
yfirlætisleysi hans bannaði honum að flíka því.
Hann var mjög sannur maður, vakandi, stað-
fastur, karlmannlegur í lund og samt hljúgur
og ávalt hlýr.
Prestskap hans hefur biskup vor lýst svo vel,
og eins skyldurækni lrans í allri embættisfærslu,
að jeg sleppi í þessari grein að tala um það.
Aðeins þetta vil jeg segja: að betri og sannari
vin get jeg ekki hugsað mjer. Hann var mjer
mikið, en hvað hann var nánustu ástvinum sín-
um, konu og börnum, get jeg ekki lýst, það
verður varla með orðum sagt.
Dauði hans kom ekki óvænt, því að síðan í
janúarmánuði vissu ástvinir hans, að þetta
mundi verða hans síðasta lega. En hann bar
þjáningar sínar með mesta þreki, altaf var
hann glaður og gat gert að gamni sínu við
vini, sem heimsóttu hann. Hann skrifaði i rúm-
ínu skýrslur sinar, og var ekki í rónni fyr en
hann hafði Iokið þeim. Honum tókst það,
en þá voru kraftar hans úttæmdir. Og svo
fjekk hann hvíld.
Fr. Fr.
við komum á hlið við hann, sló jeg vingjarnlega á
öxl honum og sagði: »Very pleased to see you!«
Ungi maðurinn leit á mig stórum augum. ]eg sagði
við Árna: »Blessaður, taktu nú við, því jeg kann ekki
meira*. — Árni gerði það og spanst af því samtal
og fylgdum við manninum þangað, sem hann var að
fara, til skrifstofu sinnar. ]eg lagði ekki annað til
málanna en þetta. Síðan gengum við nokkra stund,
þá náði jeg í annan ungan mann með sömu orðum,
og fjekk Árni þar aftur samtal. — Á einum klukku-
tíma höfðum við þannig tal af 4 ungum mönnum.
]eg sagði við Árna, að þarna gæti hann sjeð að auð-
velt væri að fá æfingu í að tala. — Árni kvaðst ekki
treysta sjer til þess. Hann spurði mig, hvernig jeg
færi að þekkja úr svona góðlátlega pilta, sem tækju
þessu svo vel. ]eg sagðist ekki vita það gjörla, en
jeg sæji það á hnakkanum á þeim og fyndi á mjer,
hvort óhætt væri að taka þá tali. — ]eg veit ekki
hvernig þessu er varið, en á hnakka- og herða-svipn-
um fæ jeg meira hugboð um einn mann, en þótt jeg
sjái framan í hann. Það vaknar hjá mjer samúð eða
andúð, sem jeg get ekki gert mjer grein fyrir. Það
er ef til vill einhver útgeislan, sem hefur áhrif á mig.
]eg veit það ekki.
Eftir 4 daga lögðum við frá Leith og fengum volk
mikil til Færeyja, svo að skipstjóri borðaði engan
kvöldverð niðri. — Út á matinn hafði jeg ekkert að
setja, en teið þótti mjer alt of þunt. ]eg keypti mjer
hálft pund af tei í Edínaborg, það dýrasta sem jeg
fjekk. Fyrsta kvöldið eftir burtförina frá Leith setti
jeg tvær teskeiðar af mínu tei í tepottinn, og þá
varð teið fyrst gott, en morguninn eftir kom brytinn