Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1883, Qupperneq 30

3«
getur skotizt sem ör um sjóinn, og farið langan veg
á stuttum tíma. Menn hafa f Noregi getað fylgt síld-
argöngum 30—40 mflur eða meira, og þá hefir hún
haldið jafnt og þétt áfram, án þess að hún hafi lagt
af til holda. Hún fer því langar leiðir til þess, að
kjósa sér sem bezta dvalarstaði. Síld leitar ekki fæðu
sinnar á mararbotni, eins og margir aðrir fiskar gjöra,
heldur er hún það, sem kallað er pelagiskur fiskur,
eða ofansjávar. þau dýr, sem hún lifir mestmegnis
af, eru ofansjávar eða ofarlega í sjó, og virðist svo,
að þegar hún er ekki við land í þeim vændum að
hrygna eða leita sér fæðu þar, þá sé hún á löngum
og óreglulegum göngum úti í hafi, og hafist við á
þeim stöðum, þar sem ætið er mest. í stuttu máli,
það er eins og prófessor Sars kemst að orði, að eins
þegar síldin gengur að landi til hrygningar, að ganga
hennar fer ekki eptir ætistöðvunum. Allan hinn árs-
hlutann fara torfurnar um höfin fyrir utan, og leita
þeirra stöðva, þar sem ætið er mest, þetta hlýtur að
vera aðalregla. þar af leiðir aptur, að síldartorfurnar,
eptir veturnætur, þegar hrogn og svil fara að vaxa,
eru stundum lengra, stundum skemra frá landi, eptir
því hvert ætið hefir dregið hana. Hún fer að leita til
lands löngu á undan hrygningunni, og þá er hún byrjar
göngu þessa skemra frá landi, en vanalega berst hún
þangað svo snemma, að hún verður að dvelja þar lang-
an tima. Hún nálgast því landið í flóum og fjörðum,
þegar svo stendur á, fyrri en vanalega, og gefur á sér
gott færi til veiða. Hafi hún nú aptur á móti verið
lengra frá landi í göngubyrjun og því mjög fjærri
hrygningarstöðunum, nær hún þangað ekki fyrri en
svo seint, að hrygningin byrjar strax eptir að hún er
komin undir land. Síldin staðnæmist þá ekki við land
á undan; hrygningin byrjar þá strax, og það ef til vill
svo djúpt, að þar verður ekki leitað með netum, sem