Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1889, Síða 14

166
eru enn þá. að þau hafa ekki getað geymzt, hafa
ekki látið för eptir sig, en hafa rotnað og horfið.
Auk þess hafa þessi hin eldri jarðlög sjálfsagt orð-
ið fyrir miklum hita, meðan jarðskorpan enn var
mjög þunn, svo að lítilfjörlegar leifar dýra og jurta
hafa ummyndazt og horfið.
f>egar litið er yfir steingjörvingana í heild sinni,
sést það fljótt, að hin lægstu dýr finnast í hinum
elztu jarðlögum, og tegundirnar verða því full-
komnari, sem nær dregur vorum dögum; jarðfræð-
ingarnir sjá, að allt dýra- og jurtalíf er frá fyrsta
upphafi einn sírennandi straumur til fullkomnunar,
og árlega finnast fleiri og fleiri liðir, sem í hefir
vantað. Tegundir hinna einstöku jarðlaga hverfa
og koma fram á ýmsum tímum, og aldrei hverfa
heilir flokkar tegunda allt í einu f*ví yngri sem
jarðlögin eru, því fleiri tegundir eru hinar sömu og
nú eða líkar þeim sem nú eru; þó eru enn þá til
einstöku tegundir hinna lægri dýra, sem eru ákaf-
lega gamlar. Landdýr hafa opt fljótar tekið breyt-
ingum heldur en sædýr, og sér þess enn merki all-
víða á jörðunni, t. d. á Madeira ; þar eru vatna-
bobbar og bjöllur töluvert ólíkar skyldum tegund-
um i Európu, en fuglar og sædýr eru miklu líkari.
pað er mjög eðlilegt, að framför og breyting teg-
unda gengur mismunandi hratt, þvf framför hverrar
einstakrar tegundar er óháð framförum annara teg-
unda; breytingarnar eru bundnar við ytri kringum-
stæður, breytingar á loptslagi og landslagi; þær
eru komnar undir flutningi og ágangi annara teg-
unda o. m. fl. J>að er þv{ eðlilegt, þó sumar teg-
undir haldizt lengur óbreyttar en sumar; því breyt-
ing verður ekki, nema einhver ástæða eða hvöt sé
til breytinga. Sú tegund, sem einu sinni er horfin
af jörðunni, kemur aldrei aptur; því þó hin sömu