Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1889, Blaðsíða 28

180
Darwin tók fræ úr mögum dauðra fiska, og gat þau
storkum, örnum og pelikönum, og þegar fræin höfðu
gengið upp eða niður af fuglunum, voru mörg þeirra
enn óskemmd, svo að jurtir spruttu upp af þeim.
Engisprettur berast stundum af vindi langt á
haf út; Darwin náði nokkrum 370 milur frá Afríku-
ströndum úti á reginhafi; árið 1844 komu stórir
hópar af engisprettum til eyjarinnar Madeira, og
rigndi þeim þar, eins og geigvænlegri skæðadrífu:
menn héldu, að með saurindum þeirra hefðu flutzt
fræ af ýmsu illgresi til eyjarinnar, enda reyndist
það satt, þegar nákvæmar var rannsakað ; þannig
geta engisprettur líka borið fræ milli landa. |>ó
fætur og nef fuglanna optast séu hrein, þá tollir
þó stundum á þeim leir og mold, og Darwin fann
stundum fræ í þess konar litlum moldarkögglum.
Náttúrufræðingurinn Newton sendi Darwin einu sinni
fót af rauðri akurhænu (Caccabis rufa); fuglinn
hafði meiðzt á fæti og hafði hrúgazt saman dálítill
moldarköggull kringum sárið; Darwin muldi mold-
ina; vökvaði hana og lét undir glerklukku, og þar
uxu upp af 82 jurtir, 12 einfræblaðaðar og 70 tví-
fræblaðaðar. Eins og kunnugt er, fljúga margar
farfuglategundir í hópum, svo þúsundum og miljón-
um skiptir, langar leiðir land úr landi, og yfir stór
höf; það væri því ekkert undarlegt, þó ýmsar fræ-
tegundir flyttust á þenna hátt til fjarlægra eyja og
landa.
|>að kemur opt fyrir, að grjót og mold flytst
á isjökum landa á milli, og er því ekki ólíklegt, að
fræ flytjist stundum líka á þenna hátt. Á Azor-
eyjunum eru margar jurtir hinar sömu og i Európu,
þó eyjarnar liggi svo lang'c úti i hafi; þar hafa líka
fundizt stórir aðfluttir granitsteinar og aðrar berg-
tegundir, sem annars ekki eru til á eyjunum; hafa