Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1889, Blaðsíða 56

208
myndir frumdýra þeirra, sem flokkarnir eru komn-
ir af.
Ófullkomin, óþroskuð líffæri (rúdimenter orgön),
sem ekki sýnast vera til neins gagns, eru mjög al-
geng í dýraríkinu ; karldýr af spendýraflokki hafa
ávallt ófu’.lkomna spena (geirvörtur); hjá höggormum
er annað lungnablaðið óþroskað; hjá sumum fuglum
eru vængirnir ófullkomnir, svo ekki er hægt að
nota þá til flugs; hvalafóstrin eru tennt, en full-
orðnu dýrin tannlaus með skíðum; kálfarnir hafa
framtennur x efra skolti meðan þeir eru í móður-
kviði, en þær komast aldrei út um tannholdið o. s.
frv. Einstaka sinnum kemur það fyrir, að þess
konar ófullkomin líffæri hafa einhvern lítilfjörlegan
^verknað á hendi; það er mögulegleiki, sem kemur
fram við einstök tækifæri; hjá kúm eru opt tveir
aukaspenar á júfrinu, og það kemur fyrir, að það
má mjólka þá ; það sést hjá ýmsum plöntum, að
sumir hlutar blómsins stundum eru ófullkomnir,
stundum ekki. Lirfur vatnssalamöndrunnar hafa
tálkn og lifa í vatni, og eins hafa lirfur annarar
salamöndrutegundar (Salamandra atra) líka tálkn, en
koma þó aldrei í vatn, en lifa hátt uppi í fjöllum.
f>ar tekst upp útlit og ástand frumdýrsins, án þess
þessi tegund hafi nokkurt gagn af slíkum líffærum.
Stundum getur líffæri verið óþroskað í sína upp-
runalegu verknaðarstefnu, en er notað til annars;
sundmaginn í sumum fiskum er t. d. orðinn ófull-
kominn, og er orðinn að nokkurs konar lunga eða
ófullkomnu öndunarfæri. fessi ófullkomnu líffæri
geta ekki verið komin fram af úrvali náttúrunnar,
sökum þess þau eru ekki nytsöm fyrir tegundina,
en þau hafa haldizt í erf'ðum frá einhverri frumteg-
und, þar sem þau voru nauðsynleg. f>að er ekki
allt af gott að greina í sundur, hvort slík ófullkom-