Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1889, Síða 76

228
sennilegt, að svo greinileg frásögn um þetta hafi
staðið í íslendingabók hinni eldri.
í Eyrbyggju segir svo frá' : þórólfr Alostrar-
skegg kvángaðist í elli sinni ok fekk peirrar konu, er
Unnr hét; segja sumir, at hún vœri dóttir þorsteins
rauðs, enn Ari þorgilsson enn fróði telr hana eigi
með hans hörnum. Landnáma telur börn þorsteins
rauðs, enn nefnir ekki Unni á meðal þeirra1 2 þ>etta
virðist því beinlínis vera tilvitnun til Landnámu, og
þar sem Eyrb. ber Ara firir þessu, þá liggur nærri
að skilja þetta sem vitnisburð um, að Landnáma
sje Ara verk. Énn annars skal jeg gjarnan játa,
að það er ekki óhugsandi, að Ari hafi talið börn
þ>orsteins hins rauða í „áttartölu“ hinnar eldri ís-
lendingabókar ; þó ber þess að gæta, að forsteinn
einmitt er tvisvar nefndur í því broti afþessari ætt-
artölu, sem geimst hefur til vorra tíma aftan við
íslendingabók hina ingri, og eru þar ekki talin
önnur börn forsteins enn Oleifr feilan, sem á
báðum stöðum er ættliður þeirrar ættar, sem Ari
rekur.
Enn er þó ótalin hin sterkasta röksemd firir
þvi, að Ari hafi skrifað sjerstaka Landnámu, enn
hún er sú, að vjer höfum enn i dag ofurlítið brot
af Landnámu frumriti Ara, sem vjer getum borið
saman bæði við hinn almenna Landnámutexta og
við tilsvarandi kafla úr íslendingabókunum báðum,
hinni eldri og hinni ingri. f>essi kafli hefur geimst
í Sturlungu, og er honum þar skotið inn í íslend-
ngasögu Sturlu. Efni þessa kafla er að segja frá
landnámi Ketilbjarnar Ketilssonar forföður ísleifs
1) Byrb. 7. k. Leipz. 1864, 8. bls.
2) Lmda. 2. p. 15. k. (ísl. s. Khöfn 1843, 106.—109.
bls.).