Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1889, Síða 85

237
■og telja firstan hinn firsta landnámsmann, Ingólf.
f>ess vegna 'nafa þeir sett kaflann um fund Islands
fremst með inngangi um bigð landsins frá Irlandi
og fjarlægð frá öðrum löndum, og segja svo frá
landnámi Ingólfs, og telja síðan upp þá menn, sem
settust að vestur frá honum. fessi birjun er mjög
óeðlileg, þegar litið er á alla I.andnámu í heild
sinni, því að fjórðungaskipunin liggur annars til
grundvallar firir henni allri, enn hjer klofnar Sunn-
lendingafjórðungur um Ingólf í tvo parta, og frá-
sögnin um landnám Ingólfs slitnar jafnvel sundur í
tvent, þannig að first er sagt frá þeim, sem settust
að í landnámi hans firir vestan hann, í birjun verks-
ins næst á eftir Ingólfi sjálfum, enn frá hinum, sem
settust að í landnámi Ingólfs austur frá honum, er
ekki sagt fir enn í niðurlagi allrar bókarinnar. Að
landnám Ingólfs hafi upphaflega ekki verið slitið
þannig í sundur, það virðist mega ráða af orðum
Landnámu sjálfrar. í 5. p. liennar 12. k. stendur
þessi grein1. Nú er komit at landnámi Ingólfs, en
þeir menn, er nú eru taldir, hafa bygt í hans land-
námi. J>essi grein virðist benda til þess, að hjer
hafi farið á eftir allir þeir, sem bigðu í landnámi
Ingólfs, enn með þeirri niðurskipun, sem handritin
hafa, önnur en Melabók, fara ekki á eftir aðrir enn
þeir, sem bigðu firir austan hann. Annars hefðum
vjer búist við, að slík grein eða önnur tilsvarandi
hefði staðið í þessum handritum, þar sem þau first
fara að skíra frá þeim, sem bigðu í landnámi Ing-
ólfs, það er að segja í birjun io. kapítula i.párts1 2; enn
þar stendur ekkert slíkt í neinu handriti, enn þegar
komið er að Botnsá, sem takmarkar landnám Ing-
1) ísl. s. 1843, I, 316. bls.
2) ísl. s. 1843, I, 39. bls.