Eimreiðin - 01.09.1896, Blaðsíða 13

173
Að utan streymir angan holl,
eg eygi vel þinn gullin-koll.
Eg kyssi þig, þá fram hjá fer,
og frjáls eg er.
Og kyssi tvisvar, kæri minn,
og kossinn annar veri þinn,
en hinn með rjettu rjóð og fin
á rósin mín.
Eg fæ ei hennar fald að sjá,
því flyttu henni kveðju þá
og seg eg biðji um blóm á gröf
í brúðargjöf,
Og við mitt brjóst eg bjóði vist
því blómi, er síðast hafi’ eg kysst,
en ver rnjer sjálfur brúðarblys
^ið banadysi
Gröfin mín.
(Eptir H. Wergeland).
Nú leik eg mjer sem lamb og hind,
eg litið hef þann stað,
hvar Illskan hölt og Öfund blind,
sem elta mína skuggamynd,
um síðir setjast að.
Hann liggur nær en líklegt var
við lágan pílvið sljett,
og laufatjöldin lyptast þar
frá ljósri jörð, sem tilsýndar
er demants dropum sett.
Þú Lyga-Mörður, lest nú þar
þau ljóðin, sem eg kvað,