Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1896, Blaðsíða 66

Eimreiðin - 01.09.1896, Blaðsíða 66
226 Pegar Maurer varð 70 ára, var honum sent allmikið rit, er samið var af þjóðverskum, norskum, dönskum og íslenzkum (3) fræðimönnum, til að votta honum virðing og þakklæti fyrir ævistarf hans og hina framúrskarandi visindamennsku hans. Pað sjest af myndinni, er hjermeð fylgir, að andlit Maurers er stór- spekingslegt, og gæti minnt á fornaldarþuli, sem Þorgný; þar að auk er það einkar góðmannlegt og ber vott um innri ró og frið. Ennið er hátt og tígulegt, og allur svipurinn ljúfmannlegur. Lífsstundir Maurers hafa lítt verið sorgum blandnar, nema það helzt, er honum bar þá miklu harma að hendi að missa efnilegan og uppkominn son. Vjer endum þessar línur með þvi að óska honum friðsamlegs, ánægðs og starf- sams ævikvölds. F. J. Þýdd kvæði. Korintska brúðurin.1 (Eptir Goethe). Eitt sinn kom að aptni dags til staðar Aþenu frá Korint vaxinn sveinn; Okunnugan ekkert þar hann laðar Utan feðra gest-vinskapur einn; Börn sín, bur og fljóð, Báðir fyr sem jóð, Tengdu að festum, trautt svo vissi neinn. 1 Kvæði þetta orti G. á 48. aldurs ári, og segist hann hafa gengið með það í huga sínum svo tugum ára skipti, áður en honum tókst að koma því í skáldlegan búning, sem honum líkaði. Fyrstu drög til þess eru í fornum grískum frásögum, en að mestu hefur G. lagað efnið í hendi sjer og það svo snildarlega, að það liggur fyrir oss í kvæðinu eins og mikilfengleg goðsögn (mýþos). Aðalmergur kvæðisins er baráttan milli hinnar forngrísku heiðni, sem er á förum, og kristindómsins. Móðir festarmeyjarinnar hefur í sjúk- dómi heitið á guð hinna kristnu og gefið hana með svardaga til klaustur- lifnaðar fyrir heilsu sinni. Jafnframt hefur hún áformað að gipta festar- manninum yngri systur hennar. Meyjan deyr af harmi, en hinir fornu guðir hefna þess, er níðzt hefir verið á henni og hún frá þeim tekin; láta þeir hana ganga aptur, þegar festarmaðurinn er kominn í hús foreldra hennar. Birtist hún honum fyrst í lifandi líki og óvitandi annars en að hún sje lif- andi, því hún er knúð af valdi guðanna, og halda þau svo tvö ein brúð-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.