Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1896, Blaðsíða 35

Eimreiðin - 01.09.1896, Blaðsíða 35
195 Hún drap höfðinu með skæru brosi; hún lá grafkyr og hafði ekki augun af brúðarblómvendinum hennar Sigríðar; og svo hlust- aði hún og hlustaði, þangað til vagnskröltið dó í fjarska. Svo fórnaði hún höndunum, lokaði augunum og leið út af. Og nú fjekk Gunnhildur gamla hvíld; hvíld eptir alla mæðu og strit lífsins; og hún þurfti þess líka með. Hún var orðin þreytt; hún hafði haft svo mikinn eril um æfina. Nú er aptur liðinn nokkur tími; en tíminn er líka miklu hraðfleygari nú á dögum. Hann líður ekki á vængjum vindanna eins og í gamla daga; hann brunar áfram knúinn eimafli. Framfarirnar hafa geisað í »hraðlest« yfir bæinn og allt er orðið breytt. Lyfsalafrúin heldur, að heimurinn geti ekki staðið lengi. Yfir- kennarafrúin heldur það líka, að heimurinn geti ekki staðið lengi, eins og nú sje farið að umturna og hafa hausavíxl á öllum sköpuð- um hluturn. Nú eru allar iðnaðarmaddömur orðnar frúr og dætur þeirra eru að læra útlend tungumál og leika þjóðkunn sönglög á hljóð- færi jafnsárgrætilega og fínustu stázmeyjar. Daglaunamaðurinn er líka orðinn breyttur frá því, sem var í þá góðu gömlu daga, þegar sú eina skemmtun, sem hann hafði á sunnudögunum, var, að drekka sig fullan og berja konuna sína. Nú er búið að stofna daglaunamannafjelag, þar sem menn eru að ræða um pólitík og halda ræður fyrir frelsi og jafnrjetti. Og nú eru stúlkuböririn hætt að hneigja sig fallega fyrir fínu frúnum, en fitja upp á trýnið, þegar þær ganga fram hjá. Nú eru menn hættir öllum skylmingum, en búnir i þess stað að mynda róðrarfjelag eptir ensku sniði með mahognýbát og bringu- berum hásetum. Yfirkennarafrúnni hnykkti mjög við og henni varð að líta undan, þegar hún sá þá í kappróðrinum seinast. Hún sagðist segja það satt, að hún hefði aldrei sjeð karlmenn sona fá- klædda nema manninn sinn. Aptur fannst ungu stúlkunum bún- ingurinn snotur og fara vel. En nú eru lika ungu stúlkurnar farnar að læra að synda og reykja vindlinga, sem áður þótti mesta ósvinna. Það er búið að koma upp ullarverksmiðju og byggja fríkirkju 13*
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.