Eimreiðin - 01.01.1897, Qupperneq 61

velli. Má þar meðal annars nefna baráttu þeirra fyrir stofnun íslenzks
bókasafns og háskóla, og þótt þar sje við ramman reip að draga, eru
þó ólikt meiri líkur til, að slík stofnun geti komizt á og þrifizt í Am-
eriku, heldur en heima á Islandi sjálfu. Oska jeg þvi máli hins mesta
gengis, því sú stofnun gæti óefað haft mikla þýðingu fvrir Islendinga
bæði vestan hafs og austan.
Winnipeg er höfuðstaður Manitoba og ganga þaðan járnbrautir í
allar áttir. þar situr stjórn og þing fylkisins og þar eru hinar heiztu
menntastofnanir. Er bærinn mjög ungur og hefur þotið upp á fám áruni.
Er ibúatalan nú um 40,000, og segja sumir, að þar muni búa um 4000
Islendinga, en aðrir segja þá nokkru færri. Mun enginn vita vissu sína
í þvi efni. Reka Islendingar þar alls konar atvinnu, mjög margir verzlun.
Par eru 3 íslenzkar kirkjur og þar koma út 2 stór islenzk blöð og 3
tímarit. Nokkur unglingsbragur er enn á bænum. Pannig eru flest húsin
úr timbri og flestar götur óflóraðar. Eru þær því mjög illar yfirferðar
í rigningum. Fram með húsaröðunum liggja háir trjápallar, sem notaðir
eru sem tá, en jafnvel á þeim er varla stætt í rigningum, þvi þegar
aurleðjan frá strætunum berst á þá, verður mjög hált á þeim. Bærinn
er að sönnu upplýstur með rafmagnsljósum, en ljósin eru þó viðast hvar
svo strjál, að mikils er i vant, að vel megi heita lýst. Rafvagnar ganga
fram og aptur um bæinn, og er i þeim mikil bót, með því bærinn er
víðáttumikill, einkum þar sem farið á vögnunum er ódýrt. Aðalstræti
bæjarins er steinlagt, breitt og fallegt, og þar eru miklar og smekklegar
byggingar. Lystigarðar eru i bænum og ár renna í gegnum hann. Búðir
eru i Winnipeg stórar og fallegar, og vörur í þeirn fullt eins glæsilegar
og i öðrum stórbæjum. Pað þótti mjer og undrum sæta, hve allur hús-
búnaður var prýðilegur, jafnvel ríkmannlegur, hjá þeim Islendingum, sem
jeg heimsótti þar, jafnvel hinum fátækari. Var hann mun betri en almennt
gerist hjá sams konar fólki hjer i Khöfn.
Um miðjan dag þann 24. júlí hjeldum við Rorsteinn í fylgd með
Guðmundi bróður minum með eimlest vestur til Argyle og komum til
Glenboro kl. 61/,, siðdegis. Var þar fyrir á brautarstöðinni, til þess að
taka á móti okkur, móðir min, Valdis Guðmundsdóttir, og stjúpi, Sírnon
Simonsson, ásamt yngstu systur minni, Guðrúnu, sem jeg nú sá i fyrsta
skipti. Má nærri geta, að þar hafi orðið fagnaðarfundur, er svo langt
var um liðið frá þvi jeg hafði sjeð þetta ættfólk mitt. Frá Glenboro
ókum við á tveim vögnum heim til þeirra, og var það um tveggja
klukkustunda ferð. Var þar fyrir Kristiana systir mín (gipt Erlendi Gísla-
syni úr Húnavatnssýslu) og börn hennar. Settist jeg um kyrt hjá móður
minni, en Þorsteinn var ekki nema blánóttina, og sneri aptur til Winni-
peg næsta dag.
I Argyle (frb. Argæl) dvaldi jeg vikutíma og notaði jeg þann tíma
svo vel sem kostur var á, til þess að skoða byggðina og kynnast fólki
og högum þejs. Var jeg allar nætur hjá móður minni, nema þá síðustu
hjá Guðmundi bróður minum. Pann 26. var jeg við kirkju, og var þar
saman kominn svo mikill mannfjöldi, að kirkjan gat ekki tekið við öllum,
og er hún þó allmikið hús. Seinni partinn komu nokkrir gestir heim
til okkar og skemmtum við okkur við samræður lengi fram eptir kveld-
inu. Pann 27. heimsóttum við meðal annara Skapta Arason (úr Þing-