Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1897, Blaðsíða 15

Eimreiðin - 01.05.1897, Blaðsíða 15
95 Tobíasi var líka orðin fu.ll alvara. »Hann á bæði kotið og kofana.« Þá varð Marta Malvína uppvæg. »Heyrðu nú Tobías! Hjá hverjum færðu mjölið og síldina ofan í okkur? . . . Hjá hverjum, kaupmanninum eða hreppstjóranum? Þú hundfitnar ekki af því frá hreppstjóranum, skal jeg segja þjer. Kannske við getum jetið kofaveggina?« Hún stóð eins og merk'ikerti og veifaði til þeirn handleggnum, sem barnið sat ekki á. — »Láttu hann bara ala kúna og grísina þangað til þú ert búinn hjá honum, sem lætur okkur fá allan matinn. Eða það fer eins og áður, hann tekur það bara uppí skuldina! — Það er bæði synd og skömm að svikja kaup- manninn, eins og hann hefur æfinlega reynzt okkur. Hann hefur líka hnífinn og loforð frá þjer; manstu eklti eptir þvi Tobias?« Svona sterkum rökum gat Tobías ekki mótmælt; hann horfði um hríð beint niður i gólfið. Það varð að vera svo, að kaup- maðurinn sæti í fyrirrúmi, úr því hún var svona áköf með það. En í brjósti hans sat einhver stingandi broddur . . . hreppstjór- inn átti þó kotið. Hefði Tobías aðeins vitað, þar sem hann sat og sneri húfunni sinni og braut eigin tilfinningu á bak aptur til að geðjast konunni — hefði hann þá vitað eins og var um allan kritinn og ríginn milli kaupmannsins og hreppstjórans og hvað i húfi var, ef fyr var lokið sláturstörfum hjá hreppstjóranum en kaupmannskonunni, þá hefði hann ekið öðruvísi seglum eptir vindi. En honum var ekki gefin sú list, að sjá gegnum holt og hæðir. Flóð og íjara fossuðu daglega með stríðu straumfalli út og inn um mjóa sundið hjá Kevíkinni; og út i Skeri, mitt i straum- unum stóð Gabríel gamli i fjörunni, steingrár og brimsollinn og og mændi fram á sjóinn eptir fiskinum. Um langa hrið hafði ekki orðið vart við annað en kolkrabba og blekfisk, sem sveimuðu fram og. aptur milli þangs og þara. En loksins varð þó vart við smáfisk, sem betur fór; það var þó gott i soðið handa þvi í kot- inu; og nú bjóst Tobias í fiskiróður. Það var seinasti morguninn sem hann sat á miðinu innan við sundið og dró smáfisk. Elzti sonurinn, io vetra gamall, var
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.