Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1897, Qupperneq 22

Eimreiðin - 01.05.1897, Qupperneq 22
102 um fyrir þvi, hann gaut aðeins við og við mjólkurbláu augunum á snið til húsbónda síns. Það dró stundum móðu yfir augun, lagði sáran stingandi verk fyrir brjóstið . . . Ekkert ráð til að sefa sultinn. Ekkert annað en steypa kollhnísu ofan í »hreppskassann«. Síðasta slagbrandin- um var skotið fyrir, þegar kaupmaðurinn þvertók að hjálpa nokk- uð . . . Opt hafði hann áður sjeð sultinn skella skoltunum fram- an í sig, en aldrei eins nöturlega og nú; fyrir honum voru öll sund lokuð. Fyrir sjálfan sig hefði hann helzt kosið að kasta sjer fyrir hamra niður, en þá hugsaði hann til allra aumingja litlu barnanna sinna; þeim varð hann þó að reyna að bjarga, meðan hann gæti hreyft legg eða lið. Lífið var þungt og óbærilegt. -— Hárið stóð úfið fram undan kollhúfunni; það var ekki trútt um að hann væri eitthvað svip- líkur Matta litla, þar sem hann sat og starði niður í kjalsogið. »Nær með bátinn, — sjerðu ekki, að pokinn fer annars í sjó- inn! . . . Heyrirðu það?« Það var utanbúðarmaðurinn, sem stóð í dyrunum á efsta lopti vöruhússins og kallaði. Tobías leit upp fyrir sig, og sá hálftunnupoka svífa og dingla fyrir ofan sig; ekki var nú annar vandinn en að miða bátnum beint undir, þegar pokinn rynni niður; svo þokaði hann honum örlítið til, og pokinn rann niður í miðjan bátinn »Ertu búinn að taka við honum?« — »Já.« »Jæ-ja róðu þá þína leið. «Og afhendingarmaðurinn dró upp kaðalinn. Það leið úr hálopti hálftunnupoki fullur með mjel, beint í greiparnar á honum. Kaupmaðuriun hlaut að hafa tekið sinna- skiptum. Tobías gat varla þekkt sína eigin fætur, svo hissa var hann; hann horíði ýmist á mjelpokann, eða eptir kaðlinum, sem leið til hæða aptur. En gleðin stóð ekki meira en drykklanga stund. Rjett hjá bátnum hans hoppuðu þrír aðrir á öldutoppunum; mennirnir höfðu brugðið sjer upp í sölubúðina. Hann fór að ráma í að þetta kynni þó að vera misgrip. Mjelið var nú samt í bátnum hans, og að hugsa til að missa það aptur, gerði hann gersamlega óðan. í einni svipan var bátur- inn laus og seglið dregið upp, hann þaut með þöndu segli út eptir firðinum, svo hvít froðan vall með borðunum.
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80

x

Eimreiðin

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.