Eimreiðin - 01.05.1897, Síða 27

sæll, þú skaðbrennir þig' varla á honum, — bara að samvizkan sje
flekklaus og frjáls, þá er öllu óhætt!«
Utanbúðarmaðurinn flýtti sjer að verða við tilmælunum; hann
rjetti fram báðar frostbólgnu hendurnar með belgvetlingunum á,
og tók við barninu.
Yíirsetukonan tók sjálf yngsta barnið, — »stattu ekki þarna
gónandi, stúlka min, skjóztu heldur heim til maddömunnar og
skiluðu frá mjer, að jeg biðji hana um töluvert mikið af góðum
og heitum mjólkurgraut . . . Aumingja táta mín! þjer veitir vist
ekki af einhverju volgu til að nærast á.« —
011 þyrpingin hjelt heim að húsunum aptur og yfirsetukonan
spurði Tobías spjörunum úr. Hann hafði komið þar inn eptir til
að fá sjer vinnu hjá einhverjum slátrara. En þeir vildu nú endi-
lega láta hann fá hegninguna fyrst. — »Og svo mega aumingja
börnin flækjast manna á milli, skjálfandi af kulda og hræðslu við
þessa urrandi varðhunda; allt af verða þau að biðja sjer lífs og
líknar, aumingjarnir litlu.«
Það var svo sem allt á takteini, sem yfirsetukonan bað um.
Grauturinn sauð og kraumaði í ákafa, og það skíðlogaði undir
katlinum. Hjónin vildu stytta henni stundir með »ofurlitlum
kaffisopa«.
Meðan yfirsetukonan sat og drakk kaffið og sötraði úr einum
bollanum eptir annan, því allt af var henni boðið í hann aptur,
þá var hún svo undarlega fálát og hugsandi, þangað til hún loks-
ins rak rokna högg í borðið og ljet svo höndina liggja grafkyrra;
horfði fast og lengi framan í húsfreyjuna og sagði svo mitt upp
úr þögninni.
»Var það ekki kóngakraptur, — loksins gat jeg þó fundið það.
— Pað er hægt að koma þeim kostnaðarlaust til Ameríku.«
Máni gamli skipstjóri og kaupmaðurinn sátu í legubekknum;
þeir voru rjett byrjaðir að spila, en báðir hættu að blaða í þeim,
og ljetu hendurnar síga með spilunum í.
»Farbrjefið hans Olafs á Kleifum og fólksins hans yfir til
Chicago, sem hann nú ekki notar — það fæst fyrir sama og
ekkert.«
Máni Karlinn smáhneggjaði við og sló spilunum beint niður
í borðið.«
»Þú getur ekki komið með tromp, sem stingur þá öldruðu,
skal jeg segja þjer! — Þar losnar hreppurinn við io í einum slag.«