Eimreiðin - 01.09.1908, Blaðsíða 27

í87
STAKA.
Heyrðu, góða hringaslóð,
þó hreyfi eg óðar skvaldri,
hýr nema bjóðir horna flóð,
hepnast ljóðin aldri.
FLÆKINGUR.
Pó víða fari seggir á sveim
og sói fjárins arði,
á endanum komumst allir heim
upp að Geitaskarði.
HÚSFREYJAN.
{Maður bað hana um skinn, en fékk ekki.)
Sauðar gæru ei missa má
marar brennu lilja,
því úlfinn nær hún ekki þá
undir henni að dylja.
KALT RÚM.
Legst ég sviftur leik og dans,
lítt þó fyrir kvíði,
ofan í mitt ólukkans
ísa-bjarnar híði.
EKKI PAKKAR VERT.
Annað eins hef ég áður gert,
og ekki heimtað borgun.
Þetta er ekki þakkar vert;
þú mátt koma á morgun.
FJANDINN.
Fjandinn eigi átti gott,
í aurnum hála’ er synti;
af því greyið varð holdvott,
vítis-bálið kynti.
HÚFA Og HJÁLMUR.
Húfan af mér hraut í sjá,
hana ég greip á sundi.
Hún ef verið hefði þá
hjálmur, — sokkin mundi.
PÍPAN.
Pípan auka kæti kann
köldum lífs á vetri;
naumast hefir náttúran
nokkurn dýrgrip betri.
GAMALL MAÐUR OG
UNG KONA.
Hann er eins og haust að sjá,
hærugrár í skeggi;
en hún er vori lík, er lá
lóa á sínu eggi.
STÚLKULÝSING. .
Mittisnett er mærin svinn,
myndar bros á vörum;
vaxin rétt, með rjóða kinn,
rösk og greind í svörum.
SKÍÐAKONAN.
Upp að vanda árla rís,
ei við standa hyggur,
skeiðar land og skæran ís
Skagastrandar öndurdís.
OFJARL.
Tó að hyggi í krás fá krækt
karl í brögðum skæður,
þar að stela þeygi er hægt,
er þjófur húsum ræður.