Eimreiðin - 01.09.1908, Blaðsíða 31

RIFRILDI.
Æöir nú hríð um hauður,
hvast er orðið á norðan;
aftur mun lygna í lofti
að lokum, er hefir fokið.
KONA STUDDI MANN í
KAPPRÆÐU.
Eigi er kyn, þó blakkur bítist
betur vonum,
fyrst að merin fylgir honum.1)
BÚRASÖNGUR.
Allir hlutir af sér ganga í öllum
löndum;
hætt er mjög við háska og grandi,
heimurinn fer dagversnandi.
Pað er nú eitt, að aldrei fæðist
arfi föður
jafn að hreysti, dygð og dáðum,
dugnaði og snjöllum ráðum.
Sama eru dýrin undirorpin og
mann-kindin;
það mun fara flest að eitiu:
hið forna viðhelzt ekki í neinu.
Landskostir og búsæld bænda
bregzt og þverrar;
alt er verra en í fyrra, —
ekki að tala’ um hittiðfyrra.
Er fyrst ég setti saman bú, skar
sauði mína
með tveim íjórðungum að tölta
lúna, —
tíu merkur hafa þeir núna.
Öll er von, þó sona sé, því sér-
hvað rýrnar;
jörðin eins og flíkur fyrnist, —
fá má dæmi, ef þið girnist.
Þars fyrrum vóru fagrar hlíðar
fíflum grónar,
flög eru nú og urðir einar,
alt ein jarðföll, holt og steinar.
Altaf versnar veðráttan og vetrar-
ríki;
grasbrestur á sumrum sakar,
sjávarafla jafnan hrakar.
Örbirgð vex, því álögur fjölga
yfirmanna;
þá má líka flesta finna,
sem frá eru hreint að nenna að
vinna.
Réttri trú er hafnað hreint og helg-
um siðum;
fríþenkjurum fjölgar óðum,
fjöldi kemur af ýmsum þjóðum.
:) sbr. orð Finns jarls Árnasonar við Harald konung Sigurðsson (um hann og
Póru drotningu): »Eigi var þá undarligt, at þií bitist vel, er merrin fylgdi þér.« Fms.
VI. 323-