Eimreiðin - 01.09.1908, Page 42

202
Var-a fuglshreiðr
svá hátt í björgum,
at færi’ hann ei þangat
fyrir hana;
örn, er svartskýjum
ofar flýgr,
lét hann eggjum
ok ungum rændan.
Á var engin
svá óðflugstreyma,
at Ingibjörgu
ei yfir bæri;
fögnuör er manni,
þar’s fossar duna,
mjallhvítum vefjast
meyjar örmum.
Sat konungs dóttir
ok kvæði þuldi
um hetjur frægar
ok hreystiverk þeirra;
óf hún í dýran
dúk guðvefjar
unnir blár
ok iðgræna lunda.
Myndast í ullu
mjalla-hvítri
skildir úr spunnu
skæra gulli;
leiptrar af spjótum
loga-rauðum;
sáust blikandi
silfr-brynjur.