Eimreiðin - 01.09.1910, Blaðsíða 75

231
ummæli hans af því tægi. En hér er ekki rúm fyrir slíkt í jafnstuttum
ritdómi og Eimr. jafnan verður að láta sér lynda um bækur. Um þetta
þyrfti að skrifa heila ritgerð, sérstaka, og höfum vér í huga að gera
það síðar. Verður þar og minst ýtarlegar á þessi merkilegu kvæði í
heild sinni, sem eru svo þrungin af efni og hugsanaspeki, að ekki er
unt að gefa neina hugmynd um slíkt í fáum línum. Vér verðum þvi'
að láta oss nægja nú að vekja eftirtekt á bókinni og þakka þeim Vestur-
íslendingum, sem gengist hafa fyrir því að koma henni á prent. Þeir
hafa þar unnið þarft verk, því bókin er stórprýði fyrir bókmentir vorar.
Auðvitað eru kvæðin ekki gallalaus, en kostirnir eru svo yfirgnæfandi, að
gallanna gætir lítið. Hún mun lengi standa sem minnisvarði »óbrotgjarn
í bragartúni«, ekki einungis yfir St. G. St. sjálfan, heldur og yfir ný-
lenduna Islenzku í Vesturheimi, löngu eftir að íslenzkt þjóðerni er þar
undir lok liðið. V. G
ÁRSRIT RÆKTUNARFÉLAGS NORÐURLANDS t9o9.
í þessu ársriti eru margskonar skýrslur um störf og framkvæmdir
félagsins og annarra garðræktarfélaga, sem standa í sambandi við það
sem skilgetin afkvæmi þess. En auk þess eru þar 3 ritgerðir, sem sann-
arlega er vert að kynnast. Er hin fyrsta um vatnsveitingar eftir búfræð-
ing Jakob H. Líndal, önnur um garðyrkju (einkum blómrækt) eftir garð-
yrkjumann Sigurð Pálmason og hin þriðja um tilraunir með trjárækt á
Norðurlandi eftir Sigurð Sigurðsson skólastjóra. Eru þær allar mikils
virði og bera þess órækan vott, hve blessunarríkt starf þetta féiag er
að vinna og hve ötula og áhugamikla verkamenn það á í víngarði sínum.
Það er beinlínis hressandi að lesa svona ritgerðir, sem anda að manni
hlýju gróðrarlofti, ilmandi af frjómagni og framtíðarvonum, Hér er af
kappi unnið að því, að græða, klæða og prýða iandið okkar og leggja
með því grundvöllinn að sönnu sjálfstæði þess. Þeir menn, sem að slíku
vinna, eru ólíkt meiri föðurlandsvinir en þeir gjálfurpostular, sem með
skrumi sínu og skjalli eru að tæla bændur og búalýð út í vanhugsaða
baráttu gegn ímyndaðri ánauð, sem hvergi er til nema í þeirra eigin
heila. Þeir ala líka ættjarðarást í brjósti, en hún er ekki heilbrigð, hún
er sjúk. Þess vegna verður munurinn á þeim og ræktunarpostulunum
svo afskaplegur. Aðrir eru að teygja landslýðinn út í fen og foræði,
hinir upp í ilmandi blómgresisbrekku umkringda blómrunnum og blik-
andi laufkrónum, og er neðar dregur, sfullgróinn akur, fegurst engjaval«.
Gefi hamingjan, að slíkum föðurlandsvinum fjölgi sem mest í landinu
og að þeim takist að kæfa það illgresið, sem máske hvað mest stendur
skjótum gróðri fyrir þrifum, — en það eru gjálfurpostularnir. Þá getur
landið átt fagra framtíð í vændum. Þá verður ísland »farsælda fróns.
V G.
íslenzk hringsjá.
ÍSLAND. Um ísland er langur, óvenjulega skýr og vel ritaður kafli í »Nordisk
Familjebok«, hinni miklu alfræðisbók (Konversationsleksikon) Svía, sem nú er að
koma út v Er þar fyrst lýsing á landslagi þess og legu, jarðmyndun, loftslagi og