Eimreiðin - 01.09.1910, Blaðsíða 41

i97
(Washington, Minnesota o. fl.) hafa bannað sölu vindlitiga; múgur-
inn hefur einhvern veginn fengið það inn í höfuðið, að þeir valdi
geðveiki. Pingið í Wisconsin samþykti í sumar er leið lög, er
banna mönnum að blóta, og lagði við strangar refsingar; ríkis-
stjóri neitaði þeim lögum þó staðfestingar. Það mætti nefna mörg
fleiri lagafrumvörp af líku tægi, sem borin hafa verið upp á þing-
um einstakra ríkja, svo sem bann gegn kvikskurði dýra (vivi-
section) í New-York, en skynsömum mönnum hefur tekist að
hindra framgang þeirra að svo komnu. Pegar löggjöfin er komin
inn á slíka skriðbraut, er ekki gott að vita, hvar hún lendir. Pað
er hreint ekki ómögulegt, að kaffibann, ketbann og önnur bönn
komi á sínum tíma, ef meirihlutinn vill það. Ef til vill hverfa
menn loks að kenningu Konfúsíusar og lifa á brauði og vatni.
Sælir eru þeir, sem þá lifa!
Pað er óhætt að segja, að flestir málsmetandi menn álíti, að
bannlögin hafi ekki gefist vel, þegar á alt er litið, og að þau geti
engan veginn skoðast úrlausn áfengismálsins. Hár áfengissölu-
skattur þykir líklegri til góðs árangurs, jafnframt útbreiðslu þekk-
ingar um skaðsemi ofdrykkjunnar. Pað þarf að kenna í öllum
lægri skólum almenna heilsufræði, sem vísindalega skýrði meðal
annars áhrif áfengisins á líkamann og hættu þá, er stafar af of-
nautn þess. Líka getur stjórnin haft umsjón með áfenginu, sem
selt er, og séð um, að það séu ekki sviknar vörur, sem seldar
eru, og svo smámsaman fært sig upp á skaftið og útrýmt hinum
skaðlegustu áfengu drykkjum. Að þessu miða lög þau, sem kon-
gressinn samþykti fyrir nokkrum árum um eftirlit með matvörum
og drykkjuvörum (the pure food /aw), og líkt mun franska
stjórnin hafa í hyggju gagnvart absint-drykkjunni.
Reynslan og tíminn verða að sýna það, hvernig aðflutnings-
bannið íslenzka gefst; en sannarlega er þar færst mikið í fang
fyrir land, sem litla lögreglu hefur og enga tollgæzlu. Pað fer
því varla hjá því, að áfengi verði laumað inn í landið, og þá er
ver farið en heima setið, því að það áfengi verður spritt
og brennivín, en vín og ölföng hverfa með öllu, því
að þau eru umfangsmeiri. Pað kemur þá að því, að bannið út-
rýmir því góða, en ræður ekki bót á því illa, auk þess sem það
stælir menn til lagabrota og lítilsvirðingar á lögum. Pað er
brennivínsdrykkjan, sem ráða verður bót á og útrýma, ef mögu-
legt er. En kostnaðarsamt mundi verða fyrir lítið land og fátækt