Eimreiðin - 01.05.1912, Side 56

132
fræðibókum, og á vetrarkvöldum vóru bækur þessar lesnar af
kappi. — Annað var það, að þar í nýlendunni var ekkert, sem
leitt gat ungmennin út í glaum og léttúð. Par vóru mjög sjaldan
haldnar gleðisamkomur og dansar, því öll hugsun manna snerist
um það, að yrkja hina hrjóstrugu jörð, svo hægt væri að draga
þar fram lífið. 011 skemtun unglinganna var þá aðallega í því
fólgin, að lesa þær bækur, sem til vóru.—Og svo var hið þriðja
það, að stjórnin í Nýja-Skotlandi lét byggja skólahús í íslenzku
nýlendunni vorið 1876, og sendi hún þángað aldraðan kennara til
að veita hinum íslenzku börnum fræðslu. Kennarinn hét Alex-
ander Wilson, hálærður maður frá Skotlandi, en undarlegur
nokkuð og sérvitur. Hann var mjög strangur og refsingasamur,
en stundaði starf sitt með mestu elju og atorku, og tóku íslenzku
börnin strax miklum framförum hjá honum. —- Sem kennari
átti hann fáa sína líka.
Svo þrátt fyrir fátæktina og baslið alt á Mooselands-hálsum,
var þó ekki með öllu loku skotið fyrir það, að gáfaður og stór-
huga piltur, eitis og Magnús Brynjólfsson, gæti aflað sér nokkurrar
þekkingar. far var það einmitt, sem hann fékk þá mentun, er
reyndist honum staðgóð og óhult var að byggja á síðar meir,
þegar hann kom út í lífið. Hann fékk samt minst af þeirri ment-
un innan skólaveggja (því í skóla sat hann trauðla lengur en hér
um bil hálft annað ár), en það var í heimahúsum, sem hann hlaut
hana mesta og bezta. Par var sá Mímis-brunnur, sem hann drakk
úr í stórum teigum. Fræðslan, sem hann fékk þar, var bæði gó&
og gagnleg, og hafði holl áhrif.
Brynjólfur Brynjólfsson (faðir Magnúsar) var, fyrir margra
hluta sakir, einn með þeim allra merkustu mönnum, sem komið
hafa vestur um haf frá Islandi. Hann var frábær vítmaður, af-
bragðs-vel mentaður (þó hann væri ekki skólagenginn), fróður um
margt, og allra manna bezt máli farinn. Að umgangast hann, og
hlýða á daglegt tal hans, var í sjálfu sér æðri mentun. fað var
unun að heyra hann tala. Hann þekti til hlítar það, sem hann
ræddi um, og sagði vel og skilmerkilega frá. Hann átti allmikið
af bókum, og alt vóru það fræðibækur og merkustu skáldrit. Hjá
honum, og öðrum bókamönnum þar í nýlendunni, fengum við ís-
lenzku börnin bækur til að lesa. Pá var farið með hvert smá-
kverið eins og helgan dóm. Við lásum með gaumgæfni hverja