Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1916, Page 32

Eimreiðin - 01.01.1916, Page 32
32 hreinni. Ég skoðaði höfuðið og segi, hvort það viti ekki, að það sé stálhúfa af geitum 1 höfði bamsins. — Jú, það vissu allir, að hún hefði þær, því það hefðu öll bömin frá Hlein. »f’ví er ekki búið . að ná þeim úr henni?« segi ég. Helga vinnukona átti að gera það. Móðir mín vildi ekki gera það, af því hún fór með allan mat sjálf. Helga fer að hlæja og segir, að það sé naumast, ég fái »huppleg- heitin«, er ég komi heim, og bætir við, að svona fín stúlka, eins og hún Anna sé, fari víst aldrei að þrífa geitur úr niðursetu. Þá segir mamma: »Altaf kallið þið hana fína, og þó gengur hún oftast í sömu vinnu og þið, nema frekar sé, því hún þvær líka gólfin.« Ég tók telpuna að mér, þótt á sveit væri, en erfitt gekk að ná úr höiði hennar. Nær því eitt ár var ég að því, og hæddist Helga að mér fyrir alt það basl. En þegar telpan var 9 ára gömul, hafði hún hár ofan á herðar, og var ekki trútt um, að Helga öfundaði hana. ÓKNYTTAMENN OG FLÆKINGAR, GRASAFERÐIR O. FL. Eitt var það í æsku minni, sem mér fanst mikil brögð að, og það voru þessi þjófnaðarmál, sem fyrir komu á hverju ári. Annað- hvort hefir fólk verið stelvísara þá, eða að sýslumenn og almenningur hafa haft næmari tilfinningu fyrir réttlæti en nú. Því nú reka menn upp stór augu, ef það heyrist, að einhver sé kominn í fangahúsið. Og vanalega standa þau tóm út um landið, af hverju sem það er. Ég man einkum eftir einum hjónum, sem höfðu stolið einum sauð, og voru dæmd til hýðingar, hann 25 og hún 20 vandarhögg. Arni sál. Thorsteinsson í Krossnesi var þá sýslumaður, og sagður harður við alla þjófa. Ég var svo ung, að ég aðeins man eftir því. Öll þesskonar athöfn var framin á þingstaðnum í Grundarfirði, úti í pakkhúsi, og mátti þar enginn nærri koma, nema sýslumaður, böð- ullinn og 2 vottar, sem ávalt voru faðir minn og Jón bróðir hans. Eitt sinn báðu bræður mínir um, að fá að vera við slíka athöfn. En þeir fengu fljótt nei hjá Árna sýslumanni. Hann hafði sagt, að hér væri ekkert barnagaman á ferðum. Það eitt man ég, að fegnir urðu þeir eftir á, að sýslumaður hefði neitað þeim um beiðnina, er þeir sáu hjón þessi koma út grátandi og mjög aumleg. Ég man, að þau komu inn til okkar bæði grátbólgin, og að mamma gaf þeim stóra kaffibolla af sætu kaffi og brauð með. Og ég man enn, hvað hún sagði við þau, er þau þökkuðu fyrir kaffið. Hún sagði: »Ég vona, að þið látið ekki svo vondar hugsanir ráða yfir ykkur aftur. Guð hjálpi ykkur til þess.« I’au grétu og þökkuðu henni fyrir, og báðu guð að launa henni alt gott. Og þau stálu aldrei framar. Margt kom annað fyrir hjá ýmsum, og stundum var það smátt, er stolið var; en altaf dundu vandarhöggin. Nú kemur til sögunnar Sölvi Helgason, er margir hafa heyrt nefndan sem flakkara, og um passann góða. Árni sýslumaður sagðist engum trúa jafn-vel fyrir honum og föður mínum. í það sinn varð honum það að sök, að hann hatði skrifað sér þennan alkunna falska passa, og rambaði með hann um landið. Honum var ekki um pabba

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.