Eimreiðin - 01.01.1916, Qupperneq 47

47
Blað, sem hafði fylgt »í5úsund og einni nótt«, hafði lent í
blöðum Matthíasar tengdaföður míns, og er hér til enn; læt ég
hér fylgja það, sem á blaðinu stendur í bundnu og óbundnu máli
(með breyttri stafsetning):
»Eðla mæt og mannborlig,
með kvennprýðis gnóttir,
kýs ég ætíð elski mig
Elinn Stepháns dóttir.
Skemtan vöku skal ég hér,
skyldi nokkrum þægra?
mitt úrtöku artugt er
efnið stytting dægra.
Ýsu-drátt ég afbið nú,
yður silkitróður!
Ljúk upp, hátt og liðugt þú
les mig, vinur góðurl
Yður mig til eignar býð,
Elinni Stepháns dóttur tel.
Við ég býst um vöku tíð
vel á kvöldin hressa þel.
Sendist yðar mætu mund
minn sá fyrsti parturinn,
enda bið ég eðla sprund
inni mér nú góðleik sinn.
Vésar gaman hýrt um hús,
hrósar sögu dúka rós;
lesarinn á iistir fús
ljós um biður skært af drós.
Vakið, stúlkur, við þann leik,
vekið heyrnar gætið þrek;
takið nú að tendra kveik,
tekið mál ég þanninn vek.
Eðla dygðug Elinn Stepháns
dóttir!
yðar heiti eg hurðir á,
hús mér þreyttri vilduð ljá.
Scherazadi skal mig þjóðin
kalla,
eina drotning yfir lýð
Indía-ríkis forðum tíð.
Skemt þá gat ég Scharjar
kóngi mínum
um þúsund og eina nótt
artugri með dæma gnótt.
Frönsku klæddust fróðleiks-
sögur mínar,
og öðrum tungum eftir það,
af því margur hér um bað.
I stutthempu íslenzkunnar
fóru
allra síðást merkir meir
mínir sagna partar tveir.
Priðji kemur þanninn búinn
líka
heim til yðar, Elinn góð,
ef mér vilduð gefa hljóð.
Stytta kann ég, stúlkur, kvöld
og vökur;
breiðið eyrun, blessaðar!
byrjast málið skemtunar.
Hér að garði kemur kall,
kyntur vel, þó sé gamall;
hússins móður hann vill sjá,
hennar líka vinskap ná. —
Ætíð sælar, Elinn góð,
ef þér spyrjið mentafróð,
hvað ég kallist, skjótt úr sker:
Skeggi pögli nefndur er.