Eimreiðin - 01.01.1916, Qupperneq 49

49
sem nefndir eru á blaðinu. Konan mín var ung, þegar faðir
hennar dó (1864), og hafði ekki spurt hann að því. En við
höfum ímyndað okkur, að þessi Elín hafi verið húsfreyja Bjarna
prófasts á Breiðabólstað í Vesturhópi (1770—1794, d. 1798)
Jónssonar frá Grjótnesi, Jónssonar höfuðsmanns á Oddstöðum á
Melrakkasléttu. Pví kona Bjarna prófasts var Elín Stephánsdótt-
ir (d. 18 io), systir Ólafs stiftamtmanns í Viðey (Árb. Espól.
X, 86).
Pá mætti líka hugsa sér, að prestarnir hafi verið séra P é t -
ur Björnsson á Tjörn á Vatnsnesi (1752—1792, d. 1803) og
séra Jón Magnússon í Vesturhópshólum (1784—1798) og
seinna á Borg í Mýrasýslu (1798—1823), enda er ekki ósenni-
legt, að séra Pétur hefði ort vísurnar, því hann var, að vitni
Espólíns, gott skáld, sem sonur hans Pétur prófastur á Víðivöll-
um í Skagafirði, faðir Péturs biskups.
Fóstursonur þeirra Breiðabólstaðarhjóna var séra Friðrik,
er fyrst var aðstoðarprestur hjá Bjarna prófasti fóstra sínum
1789—1794 og fékk þá brauðið, er fóstri hans sagði því lausu,
og var þar prestur, unz hann andaðist 1817. Séra Friðrik var
einn af hinum merkilegu sonum Pórarins sýslumanns á Grund í
Eyjafirði og konu hans Sigríðar Stephánsdóttur, systur írú Elín-
ar Stephánsdóttur, fóstru séra Friðriks. Peir séra Friðrik og
Porkell Ólafsson stiftprófastur á Hólum munu hafa verið taldir
beztir söngmenn hér á latidi á sinni tíð, og kannast margir við
hina alkunnu vísu, sem sagt er að séra Þorkell kvæði eitt sinn
við séra Friðrik:
Fegar hittumst himnum á, syngja skulum saman þá,
hvorugur verður móður, séra Friðrik góðurl
Einu sinni voru og margir beztu söngmenn saman komnir
hjá Geir biskupi Vídalín, í húsi hans í Reykjavík, og þar á með-
al séra Friðrik. Pá söng hann svo, að tárin komu í augu ísleifi
Einarssyni yfirdómara, er þar var viðstaddur, og sagði Isleifur
(að vitni Páls Melsteðs), er hann kom heim: » S1 í k a r raddir
vona ég að heyra í öðru lífi.« (Sbr. Ól. Davíðsson: ísl.
skemt. 264.)
FINNUR JÓNSSON
á Kjörseyri
4