Eimreiðin - 01.01.1916, Síða 62

62
O, blessað vor, sem breiðir arma þína
svo blftt hveit ár um helming vorrar jarðar
og glæðir líf með geislabrosi hlýju,
hví getur þú ei vakið sálu mfna
og leyst af hjartans lindum fannir harðar,
svo lifni dáin blómin mín að nýju?
Og ekki er kvæðið »Eiríksjökull« (bls. 40—47) heldur neitt
hrákasmíði. T. d. þessi erindi:
Við birtuskifti, er breiðir nóttin frána
sitt bláa tjald sem hvolfþak yfir Frón
og heilög tendrar himinljós og mána,
að ’norfa á þig er fögur unaðssjón.
í sveiflum þegar segul logar titra
og sveiga gullna knýta þitt um hár,
í rökkurdýrð við dimmblátt loftið glitra
með demantslitum frosin himintár.
Þá blikar sóldís björt í ljóma sínum,
hún brosir við þér, fjallajöfur hár;
svo milt þig kyssir margan dag, að þínum
af mjallarvöngum hrynja gleðitár.
Þá tíminn henni leyfir ekki lengur
að leika við þitt héluskeggið sítt,
og hafs að beði f gyltum náttserk gengur,
á geislafingrum koss þér sendir blítt.
Gamanvísur Þorskabíts eru og margar smellnar, og má sem
dærai nefna »Prestleysi« (bls. 168):
Himins beitarhúsum frá »Jórturtuggu ég vil fá,«
hrópað er á vörðinn. jarmar gervöll hjörðin.
Ljóðmæli þessi eiga skilið að verða keypt og lesin bæði vestan
hafs og austan. Og Vestur-íslendingar geta verið stoltir af Í’orskabít
sínum og skipað honum á bekk með Klettafjallaskáldinu, þó margt
sé ólíkt með þeim, ef f samanburð væri farið.
V. G.
VALUR: DAGRÚNIR. Rvík 1915 (Arinb. Sveinbj).
í bók þessari eru 2 sögur, önnur lengri: Dagsbrún, hin styttri:
Geirlaug,
Segir í fyrri sögunni frá baráttu fátækrar fjölskyldu fyrir
lífinu, og þó einkum elztu sonanna tveggja. Fer annar þeirra til
Ameríku, en hinn giftist, hleður niður ómegð og lendir í mestu bág-
indum. En þá kemur hinn bróðirinn heim með auð fjár, sem hon-
um hefir græðst við gullgröft í Ameríku, og hjálpar bróður sínum af