Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1916, Side 67

Eimreiðin - 01.01.1916, Side 67
67 hvert hefti), og ná yfir árin 1815—1827 og byijun ársins 1828. Segir þar frá mörgu, er menn hafa gaman af að fræðast um, ekki sízt þar sem menn kannast við flesta hinna merkari manna, sem frá er sagt, eða þá að minsta kosti við niðja þeirra, syni og sonarsyni. Þar má og fá allmikla fræðslu um ættartölur núlifandi manna og líf forfeðra þeirra. Gerðist og margt sögulegt á þessum árum, t. d. Kambsrán, Natansmál, fjárdrápsmálið í Húnaþingi o. fl. Væri ósk- andi, að ritið yrði svo mikið keypt, að útgefandinn sæi sér fært að halda útgáfunni áfram; því fróðleg bók verður þessi annáll, þegar hann er allur út kominn, þó annálsformið geri þráðinn í frásögninni nokkuð slitróttan. V. G. STEPHAN G. STEPHANSSON: KOLBEINSLAG. Gamanríma. Winnipeg 1914. Efnið í rímu þessari er tekið úr sögunni »Kolbeinn og Kölski« í í’jóðsögum Jóns Árnasonar II, 18—19, þar sem Kolbeinn kveðst á við Kölska og sigrar hann. En sögnunum um Kolbein er þó vikið við á ýmsan hátt og rlman gerð að heimsádeilukvæði. Eru þar, sem vænta mátti, margar snjallar hendingar og bitur heimsádeiluskeyti, en ríman þó yfirleitt svo myrk, að flestum mundi ofætlun að skilja hana, ef ekki fylgdu skýringar á efninu aftan við. Og þó er margt óljóst eftir sem áður, og er því ríman enganveginn til þess löguð, að ná al- þýðuhylli, enda hefir Klettafjallaskáldinu oft betur tekist. V. G. GUÐMUNDUR FRIÐJÓNSSON: HAUSTLÖNG. 120 hring- hendur. Rvík 1915. í þessu 30 bls. kveri eru 5 kvæði og er hið 1. um helsingja, 2. um lóuna, 3. um svaninn, 4. um rjúpuna, 5. um veður og vind og máske eitthvað fleira, og 6. um Norðurálfuófriðinn mikla. Satt er það, sem segir í formálanum, að hringhendan sé vinsæll háttur meðal almennings að fornu fari og ætti enn þá að njóta vin- sælda. í’að gerir hún óefað líka. En ekki er það heiglum hent, að fara svo vel með hana í löngu kvæði, að hún njóti sín. Og heldur ekki hefir höf. tekist það hér, og viljum vér þó sízt telja hann meðal heiglanna En hann hefir hér reist sér hurðarás um öxl, og því miklu minna í þessi kvæði hans varið, en vant er að vera. Hefir hann og stundum orðið að grípa til rangra eða afbakaðra orðmynda vegna hins dýra ríms (t. d. heið f. heiði (bls. 7), þögl f. þögul (11, 13, 26) og jafna f. jafnan (14) o. s. frv.) og á maður ekki slíku að venjast frá hans hendi. Rímgallar eru að vísu fáir, en þó til (t. d. »valdar« rímað á móti »dal« í aðalhending (12) og áherzla á »að« í sólmánaðar (19)). En þó rímið sé yfirleitt bæði lipurt og slétt, og margar vísur dáindis snjallar, þá dylst manni ekki, að hinn dýri háttur hefir lagt þau bönd á höfundinn, að skáldgáfa hans hefir ekki notið sín til fulls, — og kvæðin því ekki orðið eins 5

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.