Aldamót - 01.01.1900, Qupperneq 3
.1
þeirra,— aö sveima fram og aftur um hafiö, og ýmist
leita tækifæris til að berjast viö aörar frægar hetjur,
er á flakki voru í sömu erindum, og annaöhvort sigra
eöa veröa sigraðir, — eöa J?á aö ganga í þjónustu
írægra og herskárra konunga og berjast undir merki
þeirra.
Hve ólíkt þessu er nú þaö líf, sem kristindomur-
inn heimtar af þeim um leið og hann birtist þeim
með hinar helgu og háu kröfur sínar. þaö er umfram
alt líf í kyrð og spekt, —frægöarlaust sjálfsafneitunar-
líf, þar sem mannshjartanu er bannað að hata, en
boöiö að elska,—elska jafnvel óvin sinn og beygja
hina hefndargjörnu lund undir kærleikslögmál frels-
arans. Hugsið yður menn, sem ekki þektu æðra siö-
ferðislögmál en hiö hræðilega lögmál blóðhefndarinn-
ar, fara að biöja faðir-vor. „Fyrirgef oss vorar skuld-
ir-----svo sem vér og fyrirgefum-------vorum skuldu-
nautum. “ Hugsiö yöur, hvílíka óumræöilega áreynslu
það hefir kostaö. Hér er æðsta lögmálið aö gefast
upp fyrir sjálfum sér, en varpa sér í auðmýkt og til-
beiðslu fram fyrir drottin. Hér er einnig barátta, en
meö alt öörum hætti. Hér er dagleg hólmganga viö
eigin logandi ástríöur mannshjartans, sem enginn
verður var viö, nema hiö alskygna augað á himni.
þar sem um kristnitöku einhverrar heiöinnar
þjóðar er aö ræða, höfum vér fyrir oss hina stórkost-
legustu andans bylting, sem unt er að hujsa sér. þaö
er algjörð stefnubreyting hugsananna. Heilagt líf,
helgað guði vorum og frelsara, Jesú Kristi, er svo
gjörsamlega gagnstætt hinu vilta víkingalífi, aö það er
næsta torvelt aö gjöra sér grein fyrir, hvernig sú bylt-
ing getur fram komiö. því hún er guödómlegt kær-