Aldamót - 01.01.1900, Blaðsíða 70
/0
ast hinn trnaði réttlæti Krists, ekki að eins útvortis,
heldur hið innra, sem skapandi afl hins nýja lífs.
Kristur býr í hjarta eða sál mannsins fyrir trú. Trúin
er einingin, hin lifandi lífstaug, hinn leynilegi brenni-
punktur hins andlega samlífs mannssálarinnar og
Krists.
Ekki skulu menn ætla, að réttlætingin sé komin
undir breyting hins synduga manns af sjálfsdáðum í
heilagan og réttlátan mann. Vil eg hér frekar reyna
að skýra
eSli réttlœtingarinnar af trúnni.
Réttlæting fyrir trú er það guðs verk, að hann
fyrirgefur iðrandi og trúuðum syndara allar syndir
hans, afmáir alia hans syndasekt, úrskurðar hann rétt-
lættan og skoðar hann sem saklausan og heilagan,
ekki fyrir tilverknað né verðskuldan hins synduga
manns sjálfs, heldur vegna tilverknaðar og friðþæg-
ingar frelsarans, sem maðurinn hefir meðtekið og hag-
nýtt sér fyrir trú. Hún er því ekki breyting á hinum
synduga manni né hans eðlisfari, en hún er breyting á
afstöðu hans gagnvart guði. I stað þess að vera sek-
ur og dætndur framtni fyrir drotni er hann nú frið-
þægður og frelsaður, án sektar og dóms, — alt fyrir
trú á Jesúm Krist, sanna trú á hann sem þann, er
semur andlegan og eilífan frið milli guðs og inanna.
Og guð úrskurðar manninn réttlættan af trúnni
án þess nokkuð nýtt sé gróðursett í manninum sjálf-
um. Réttlætingin á sér stað, ekki í manninum, né í
mannshjartanu, né fyrir neitt, sem maðurinn gjörir,
heldur fyrir utan manninn og af guði. Einstaklingur-
inn, sem þannig trúir, er fyrtr Krist kominn í rétta af-
stöðu við guð og er því af honum skoðaður og úrskurð-