Aldamót - 01.01.1900, Page 116
legt hafi veriö aö koma fram meS þetta mál nú á þess-
um tíma, þar sem andlega ástandið í íslenzku kirkj-
unni er nú eins og þaö er. Um þaö geta menn haft
skiftar skoðanir. Samt vona eg fastlega, að það geti
orðið til góðs. það er verið að ræða þetta mál nú
svo að segja í öllum tímaritum um öll Norðurlönd.
þau berast auðvitað beint til íslands og eru lesin þar
af hinum mentaða hluta þjóðar vorrar, svo þessar
skoðanir verða á þann hátt kunnar. Er þá ekki rétt-
ara, að íslenzka kirkjan taki það upp hjá sjálfri sér,
að segja frá þessari merkilegu andans hreyfing, en að
hún með þögn sinni gefi í skyn, að hún vilji helzt
dylja þetta alt eða ekkert um það vita ? Mér sýnist
það muni hafa verið miklu heppilegra. Kirkjan má
aldrei gefa í skyn með þögninni, að það sé verið að
vinna eitthvað, sem hún endilega vilji halda sem
lengst leyndu. það tekst aldrei að halda neinu sl-íku
leyndu og kirkjan skaðar sjálfa sig með því í almenn-
ingsálitinu. En hún verður ætíð um leið að sýna
fram á þann andlega ávinning, sem slíku starfi er
samfara. það er um að gjöra, að fólk þjóðar vorrar
sannfærist um, að íslenzkir prestar og guðfræðingar
séu vakandi og starfandi í allar áttir og ekki skiln-
ingslitlir í neinu því, sem trúaðir menn eru sístarfandi
að kringum þá í heiminum.
E. J. BERGMANN.