Aldamót - 01.01.1900, Page 126
I2Ö
aldrei ætlað sér að taka burtu steina þá fyrir oss, sem
vér getum glímt við, heldur ætlast hann til þess, að
vér glímum við þá. það er því syndsamlegt að nenna
því ekki. það er syndsamlegt að ala þá ósk hjá sér,
að steinarnir fari af sjálfu sér, þótt vér kunnum að
álíta það saklaust.
Guð vill ekki uppala í oss leti eða hugleysi eða dug-
leysi. Guð vill kenna oss að vinna, að beita kröftunum
og stæla vöðvana líkamlega og andlega. Vöðvaslakir
og kjarklausir menn, manndruslur líkamlegar og and-
legar, er ekki nenna að leggja neitt á sig, heldur eru
að bíða eftir óskastundinni, viljá fá alt lagt upp í
hendurnar á sér fyrirhafnarlaust, — þeir menn eru
ekki guði þóknanlegir.
Jesús starfaði, vann, svo að hann varð þreyttur.
Vér eigum líka eftir hann þetta orð: ,,Faðir minn
starfar til þess nú, og eg starfa. ‘ ‘ Svo eg trúi því, að
vér munum eiga að vera starfandi, bæði þessa heims
og annars, — að vér munum eiga. að brjóta steina og
glíma við þá eins lengi og vér búum hér á jörðunni,
og að vér verðum ekki alveg lausir við að eiga við
steina í öðrum heimi heldur. Eg trúi því ekki,
enda þykist eg ekki hafa neina heimild til þess, að
ætlast sé til þess af guði, að vér verðum nokkurn tíma
aðgjörðalausir.
Eg hefi þá efnt það, sem eg lofaði. Eg hefi tek-
ið málstað steinanna, ekki þó í þeim tilgangi, að
menn yrðu svo góðir við steinana, að þeir létu þá hlut-
lausa, lofuðu þeim öllum að liggja. Nei, nei. Hreint
ekki. Heldur vildi eg feginn með steinamáli mínu,
ef unt er, koma í veg fyrir að einhverju leyti, að