Aldamót - 01.01.1900, Side 133

133
Ónei. Drottinn hefir ekki viljaö gefa oss orð sitt
í svo ljótum búningi eða meS svo óskemtilegum svip.
ísland er svipmikiS land. Biblían er svipmikil bók —
vegna steinanna. par er fjölbreytnin eins mikil og í
náttúrunni. Og eins og náttúran er viS hæfi vort,
eins og nú stendur á fyrir oss, eins er biblían einmitt
við hæfi vort, fullnægir oss, þörfum vorum öllum, eins
og nú stendur á fyrir oss og standa mun á meSan vér
erum menn merktir fallinu og syndinni.
Drottinn leggur ekki hlutina sjálfkrafa upp f
hendurnar á oss. Hann veit svo vel, að oss væri það
ekki holt. Á öllu og alls staSar stendur letraS með
stóru letri: ,,Vér mennirnir þurfum og eigum aö
starfa. ‘ ‘ þetta lögmál drottins er letrað í oss, svo
oss sé hægt að finna til þess; svo og fyrir utan oss, svo
oss sé hægt að líta á þaS og lesa það með augunum.
þetta starfslögmál sitt ónýtir hann hvorki meS náttúr-
unni né með biblíunni, bók náðaropinberunar sinnar,
heldur fullkomnar hann það meS því að uppala oss
til starfsemi og kenna oss að starfa.
Mennirnir, sem rituSu biblíuna, voru ekki undan-
þegnir þessu lögmáli. þeim var ekki fenginn neinn
óskasteinn upp í hendurnar eSa nokkur þess kon-
ar ,, dýrgripur “, er losaði þá við alla vinnu viS þann
starfa, eins og svo margur hefir haldiS og heldur enn,
aö eins vegna þess, aS ,,dýrgripa“ lífshugsjón ævin-
týranna hefir vakaS fyrir þeim. Og einmitt vegna
þess, aS þeir voru viS þennan starfa sinn starfandi
menn, háSir starfslögmálinu, ber biblían ljós merki
höfunda sinna í öllu því, sem mannsandinn á að glíma
við og getur glímt við, og sömuleiöis merki tíma
þeirra, sem þeir lifSu á, Alt eins og nú á sér staS,