Aldamót - 01.01.1900, Qupperneq 151

15 r
svo sem tærnar, er aldrei ná þangaS, sem hann hefir
hælinn, séu aS gjöra sig merkilegar. því þaS er ekki
svo, heldur er það talaS beint út úr hjarta mínu. En
svo er þess aS gæta, aS þetta má aS vissu leyti ævin-
lega segja um allar ræður, hversu ágætar sem þær eru.
því framförin í allri ræðugjörð liggur einmitt hér, aS
komast æ nær og nær sjálfum hjartapunkti lífsins.
þaS ætti aS verða öllum íslcnzkum prestum til
fyrirmyndar, þetta xæSusafn. Ekki í þeim skilningi,
að þeir fari aS stæla þessa ræðugjörS eSa taka upp
þennan stíl. Til þess er hvorttveggja of sérstakt og
frumlegt, svo öll stæling mundi aS eins verSa- sbrípa-
mynd. Enda er öll stæling ævinlega röng. Hver
verSur aS reyna aS fljúga með sínum eigin vængjum
eins hátt eSa lágt og þeir geta boriS hann. En þessar
ræSur ættu aS verða til fyrirmyndar aS því leyti, að
vér reyndum allir eins vel og drottinn vill ljá styrk
anda síns til, aS gjöra eins vel, eSa komast eins nærri
því, og oss er unt, —aS láta hverja ræSu, sem vér
semjum, bera eins mikil vandvirkninnar einkenni og
hver ein einasta af þessum ræðum ber með sér, —
leita eftir jafn-haldgóðum hugsunum, ef ske mætti vér
fengjum gæfu til að finna þær.
Svo biS eg aS endingu drottin að blessa þjóS
vorri þessa afmælisgjöf og láta hana taka ástfóstri við
hugsanirnar hennar á öldinni nýju.
í fyrra mintist eg á kvæSi Páls
Olafssonar. Ekki hefir seinna
bindiö af þeim enn þá látið sjá
sig. Eg kallaSi hann þar kon-
ung alþýðuskáldanna, og það nafn
finst mér hann eiga með öllum
rétti, því af öllum alþýSuskáldum vorum hefir hann
komist lengst inn í hjarta þjóðar vorrar og náS lang-
mestri hylli hennar, AuSvitað er Bólu-Hjálmar mik-
Stephan G.
Stephanson:
A ferð
og flugi.