Dagblaðið Vísir - DV - 23.04.1983, Side 16

16
DV. LAUGARDAGUR 23. APRlL 1983.
skirskotar klæðnaöur undan-
tekningalítið til sögu hvers þjóö-
flokks um sig, svo sem frelsisbaráttu
hans um aldir, lifnaðarhátta og
búsetu og kannski einkum til þeirra
efna sem fáanleg eru í viðkomandi
landi til fatagerðar. Þar stendur
tískan á gömlum merg, ef svo má
segja, og tekur litlum breytingum
frá ári til árs. Þar hefur klæðahönn-
unin verið að þróast með tíö og tíma í
stað þess að taka stökkbreytingum.
Við birtum hér nokkrar myndir af
klæöaburöi þjóða utan Evrópu og
Bandaríkjanna, og leitum eftir
ástæöu þess að fólkiö er klætt einmitt
svona en ekki eins og við.
Stúlkan með sjalið um höfuð og
strikið á nefinu, sem ein myndin sýn-
ir, er frá Mið-Ameríkuríkinu
Panama. Neflínan er til þess að láta
nefið sýnast beinna og hærra en það
langur háls þykir nokkuö mikið, að
minnsta kosti hér á norðurhveli
jarðar. En tíska kvennanna í Burma
í Austurlöndum fjær miðar að því að
lengja hálsinn. Eftir því sem tekjur
og eignir kvenna þar í landi aukast
því fleiri hringi bera konur um háls
sinn. Þannig eru hringimir stöðu-
tákn. Þessar konur eru iðulega
nefndar „gíraffa”-konumar og er
ástæðan augljós.
Japanska konan, er sést á einni
myndinni, farðar andlit sitt og háls
með hvítum lit. Þær konur í Japan
sem lita sig þessum farða eru nefnd-
ar ,,geishur”og er hlutverk þeirra að
skemmta karlmönnum, þó ekki með
vændi heldur einungis sem augna-
yndi. Hvíti liturinn hefur um aldir
verið litur tignarfólksins í Japan.
Með honum hefur yfirstéttin skoriö
sig frá gulleitum og hversdagslegum
almúganum.
Síðasta myndin sýnir stolta eigin-
konu úr þjóðflokknum beja í Afríku-
rikinu Súdan. Hún ber um háls sér
dýrt og mikið safn alls konar smá-
hluta úr gulli og er það stöðutákn
hennar og vitnisburður um rikidæmi
hennar hversu marga hluti hún getur
hlaðiöásig.
Af þessari hráu upptalningu sést
hve tískan er misjöfn eftir því
hvaða þjóðflokkur á í hlut. Þó er
einna merkilegast að hversu
íburðarmikill eða f jölskrúðugur bún-
ingur og skraut áðumefndra þjóð-
flokka er þá á hver smáhlutur sína
ástæðu, hefur sinn tilgang og mark-
mið. Það er eflaust meira en hægt er
að segja um klæðaburð Vesturlanda-
búa, svo tilviljanakenndur sem hann
er!
Síner
hver
tískan
Hvað er það sem ræður nýjustu
tískustraumunum hverju sinni?
Svariö liggur í því hvar búið er á
jarðarkringlunni.
Þaö er varla nema í Evrópu og
Bandaríkjunum sem tískan tekur
einhverjum virkilegum sveiflum.
Þar er það á valdi alls konar tísku-
hönnuða, verslunarmanna og síðast
en ekki síst peningamanna í hvers
kyns fatnaði fólk gengur á hverjum
tíma. Ef horft er út yfir mörk Evrópu
og Bandaríkjanna (sem því miður
alltof sjaldan er gert) kemur í ljós að
tiskan, útlit fólks, klæðaburður og
fatahönnun er bundin allt öðrum lög-
málum en við eigum að kynnast. Þar
er, ekki eins flatt og það er í raun.
Hringurinn í nefi hennar táknar
stöðu hennar í samfélaginu. Því
íburðarmeiri eða stærri sem hann er
því tignari ættum tilheyrir stúlkan.
Á annarri mynd sjáum við heldur
óvenjulegt andlit, svo ekki sé talað
um hárgreiösluna. Þar er kominn
kvenmaöur frá ríkinu Nýju-Gíneu í
Indónesíu. Andlit hennar er allt
málað (eða farðað) jurtalitum og
hver litur, lögun hvers striks og sam-
„setning er breytileg eftir árstíðum.
Laufin og fjaðrirnar í hárinu vísa til
trúarlegra siöa, svo og skrautiö um
hálsinn.
Um tuttugu og fimm sentímetra