Dagblaðið Vísir - DV - 25.03.1985, Qupperneq 14

14
DV. MANUDAGUR 25. MARS1985.
Getum afgreitt með stuttum fyrir-
vara rafmagns- og dísillyftara:
Rafmagnslyftara, 1,5-4 tonna.
Disillyftara, 2,0-30 tonna.
Ennfremur snúninga- og hliðarfærslur.
Tökum lyftara upp í annan.
Tökum lyftara í umboðssölu.
Flytjum lyftara um Reykjavík og nágrenr.i.
Littu inn — við gerum þér tilboð.
LYFTARASALAN HF.,
Vitastíg 3, símar 26455 og 12452. -
SKÍÐASKÓLINN
IŒRUNGARFJÖLLUM
S umaráætlun 1985
UNGUNGANÁM8KFJÐ (6 dagar)
25. júnf, 9. ágúst
UNG LINGA NÁMSKEJÐ (5 dagar)
14. ágúst, 18. ágúst
FfÖLSKYLDUNÁMSKElÐ (6 áagar)
30. júní, 14. júlí, 21. júlí, 28. júlí
F)ÖLSKYLDUNÁMSKE1Ð (5 áagar)
5. ágúst
NÁMSKEIÐ FYRIR FULLORÐNA (6 áagar)
7. júlí
ALMENNINGSNÁMSKEIÐ (5 dagar)
22. ágúst, 26. ágúst
ALMENNINGSNÁMSKElÐ (4 dagar)
2. ágúst (verslunarmannahelgi)
HELGARNÁMSKEIÐ
Föstud.-sunnuá. fyrst 5. júlí
UPPLÝSINGAR OG BÓKANIR:
HRÐASKRIFSTOFAN ÚRVOL
VIÐ AUSTURVÖLL
SÍMI 26900
OG UMBOÐSMENN ÚRVALS UM LAND ALLT
Menning Menning Menning
GÓÐIR TÓNLEIKAR
Tónleíkar KammermúsBcklúbbsins f Bústaða-
kirkju sunnudaginn 17. mars 1985.
Efnisskrá: Strengjakvartett f C-dúr K. 465 eftir
Mozart, Strengjakvartett nr. 7 fffs-moll op. 108
eftir Sjostakovitsj og Kiarfnettukvintett op.
115 eftir Brahms.
Flytjendur: Guðný Guðmundsdóttir, Szymon
Kuran, Robert Gibbons, Carmell Russill og Ein-
ar Jóhannesson.
Þaö er umhugsunarvert aö hér á
landi hafa ekki þrifist smáir hljóð-
færahópar nógu lengi til aö byggja
upp þaö innra öryggi sem er aðal
góös tónlistarflutnings. Blásara-
kvintett Reykjavíkur er hér undan-
tekning og nú er fram kominn annar
kammerhópur sem vænta má mikils
af. Strengjakvartett Guðnýjar Guð-
mundsdóttur hélt aðra opinbera tón-
leika sína á sunnudaginn var.
Kvartettinn lék á Myrkum músík-
dögum og flutti þar m.a. Strengja-
kvartett nr. 7 eftir Sjostakovitsj, sem
var einnig á efnisskránni aö þessu
sinni. Þetta verk sýndi glöggt hvern-
ig svona hópur nær smátt og smátt
aö vaxa saman því flutningur verks-
ins var mun hnitmiðaðri nú en áöur.
Kom samstilling hljóðfæraleikar-
anna sérstaklega vel fram í pizzi-
catoköflunum. Þeir voru ekki aðeins
nákvæmir heldur einnig dýnamískir
og f ullir merkingar.
Hæpið er að nokkum tíma takist
meö orðum aö lýsa öllu því sem þarf
að uppfylla til aö Mozarttúlkun telj-
ist góö, enda gæti slíkt heldur ekki
gefið endanlega hugmynd um út-
komuna. Tíundum það ekki frekar:
Maður heyrir sjaldan betri meðferð
Strengjakvartett Guðnýjar Guðmundsdóttur og Einar Jóhannesson.
Tónlist
Atli Ingólfsson
Hanna G. Sigurðardóttir
á tónlist Mozarts en gerðist á þessum
tónleikum.
Með Uösauka Einars Jóhannesson-
ar voru allar forsendur fyrir framúr-
skarandi flutningi á Klarínettukvint-
etti Brahms og víst er að það fór
nærri. Flutninginn skorti ekki tilþrif
en nokkuð vantaði á aö samhæfing
spilaranna væri með þeim ágætum
sem heyra mátti í leik kvartettsins
fyrir hlé, og stundum örlaði á að
intónasjón væri ekki nógu góð. Samt
var ekki hægt annað en hrífast með.
Þegar boðið er upp á svo kjam-
góða efnisskrá og vandaðan flutning
hneigist maöur til að spara lýsingar-
orð; hér þarf að segja eitthvað sem
ersatt. Góðirtónleikar.
Maestra Invaríabile
Tónleikar fslensku hljómsveitarinnar í Bú-
staóakirkju 20. mars.
Stjórnondi: Margaret Hillis.
Einleikari: Anna Guöný Guflmundsdóttir.
Efnisskrá: Bohuslav Martinu: Svíta úr Glefii-
leiknum á brúnni; Woifgang Amadeus Mozart:
Píanókonsert f C-dúr, KV 415; Hróðmar I. Sig-
urbjörnsson: Skref; Joseph Haydn: Sinfónia
nr. 63 f C-dúr (Roxolane).
Maestra var yfirskrift sjöundu tón-
leika Islensku hljómsveitarinnar á
þessu starfsári. Meö því er að sjálf-
sögöu vísað til þess að stjórnandinn á
þeim var kona, sú víðfræga
Margaret Hillis. Hún er ein þeirra
fáu kvenna sem náð hafa aö rjúfa
múra þess rammlega girta karl-
mannavígis sem stjórnpallurinn er.
En hvers vegna stjómpallurinn og
reyndar starf músíkantsins hefur
löngum verið karlmanna vígi á sér að
sjálfsögðu sögulegar orsakir sem í
nútímanum veröa að teljast kreddur
einar og bábiljur. Ekki þekki ég
gjörla til ferils Margaretar Hillis
fram að því að hún stóð næsta ófor-
varendis á stjórnpalli í forföllum
Soltis fyrir einum átta ámm og lét
sig ekki muna um að kýla á Áttundu
Mahler með pomp og pragt. Hún ér
þekkt fyrir að fara nákvæmlega eftir
„Margaret Hillis tókst þvi að fá íslensku hljómsveitina til að spila eins
og skólahljómsveit." DV-myndir GVA.
fyrsta verkinu, Martinu svítunni.
Eins hygg ég að föst, nákvæm, en
heldur þurrleg stjórn hennar hafi
gert Skrefi Hróðmars Sigurbjöms-
Eyjólfur Melsted sonarheldurgott. Þótt heildarhljóm-
Tónlist
Margaret Hillis stjórnandi, Guðmundur Emilsson, framkvœmdastjóri
islensku hljómsveitarinnar, og Anna Guðný Guðmundsdóttir pianóieik-
ari.
fyrirmælum tónskálda um verkin
sem hún stjórnar, sem er að vísu
heldur hæpinn verkmáti. Hver ætlar
til dæmis nú að fara nákvæmlega eft-
ir því ekkisen kroti sem liggur eftir
Beethoven í handritum? — Látum
handritakrotið liggja á milli hluta og
litum á prentaðar útgáfur. Þær eru
bara oftast eins misjafnar og þær em
margar. Man ég til dæmis eftir
merkum prófessor sem hundskamm-
aði menn í skólahljómsveit hafandi
raddskrá annarrar útgáfu fyrir
framan sig en þá sem mannskapur-
inn spilaöi eftir.
Margaret Hillis fylgir allt að einu
þeirri útgáfu verks sem leikin er í
blindni. Stjórn hennar er föst, ákveð-
in og, vegna skilyrðislausrar hlýðni
við prentuð fyrirmæli, heldur
ópersónuleg. Að virða fyrir sér slag
hennar er því líkast að horfa á röð
skýringamynda upp úr „Band Mast-
ers Guide”. Á stjóm hennar er brag-
ur stórlúðrasveitarstjórnandans.
Stjórn hennar átti prýöilega við í
urinn í stykkinu hafi ekki verið svo
galinn er það furðulega instrument-
erað. Línur ganga á undarlegasta
hátt frá einu hljóðfæri til annars og
víða, einkanlega hjá blásurunum,
liggja þær á tíðum bölvanlega, hvort
sem þaö er nú með ráðnum huga
gert. En þessi „Band Master Style
Conducting” fannst mér lítt viöeig-
andi þegar þeir Mozart og Haydn
áttu í hlut. Blæbrigðin í leiknum voru
líkt og svipbrigði Johns heitins
Wayne — samtals eitt. Margaret
Hillis tókst því að fá Islensku hljóm-
sveitina til að spila eins og skóla-
hljómsveit. Toppfín skólahljómsveit
að vísu, en nokkuö sem hún hefur
aldrei gert fyrr, og þaö þótt með
henni lékju allmargir nemendur. En
þó var á undantekning. Þrátt fyrir
blæbrigöasnauöan hljómsveitarleik-
inn á bak við sig og þrátt fyrir aö
hljóðfærið væri ekki þess umkomið
að svara til fullnustu lék Anna Guöný
Guðmundsdóttir Mozart konsertinn
með næsta ótrúlegri litauðgi. Þá
hoppaöi í manni hjartaö, sem annars
sló næsta reglubundið í öllu til-
breytingarleysinu.
EM