Dagblaðið Vísir - DV - 21.05.1988, Blaðsíða 8

8
LAUGARDAGUR 21. MAÍ 1988.
„Eg hló fyrst þegar
þeir báðu mig að
fara í framboö," seg-
ir Sigrún Þorsteins-
dóttir, sem hefur
ákveðið að bjóða sig
fram til forseta á
móti Vigdísi Finn-
bogadóttur.
DV-mynd GVA
Sigrún Þorsteinsdóttir, 46 ára
húsmóöir úr Vestmannaeyjum, hef-
ur ákveðið að gefa kost á sér til for-
setaembættis á móti Vigdísi Finn-
bogadóttur, forseta íslands. Kosning-
ar fara fram 25. júní. Sigrún sagði í
samtali við DV að það heföu verið
Áshildur Jónsdóttir i Flokki manns-
ins og nokkrir aðrir vinir sem hvöttu
hana til að fara í framboðið. Sjálf
hefur Sigrún veriö virk í Flokki
mannsins og Manngildishreyfing-
unni.
„Ég hló í fyrstu þegar framboðið
var nefnt við mig,“ svaraði Sigrún
er hún var spurð um viðbrögð við
þeirri beiðni. „Ástæðan fyrir því aö
ég ákvað að gefa kost á mér er sú að
ég er manngildissinni og margir
minna vina. Hvers vegna ég varð
fyrir valinu í framboðið verður þú
að spyija einhverja aöra en mig. Við
viljum sjá breytt þjóðfélag hér,
manneskjulegra á allan hátt. Breyt-
ingar á ríkisstjóm, alþingi, verka-
lýðshreyfingum og forsetaembætt-
inu.“
- Hvers konar breytingar áttu þá
við?
„Við erum að tala um mannsæm-
andi laun fyrir átta stunda vinnudag,
húsnæði fyrir alla, málfrelsi og
ferðafrelsi. Þegar unnið er við mann-
réttindabaráttu þá hugsar maöur um
hvar hægt er að koma skoðunum sín-
um á framfæri til að þessar breyting-
ar geti átt sér stað. Forsetaembættiö
er mjög kjörið þar sem forseti þarf
aö skrifa undir öll lög. Ef forseti neit-
ar að skrifa undir lög, þá þarf sam-
kvæmt stjómarskránni aö vísa lög-
unum til þjóðarinnar sem er aukning
á lýðræði.
- Er það Flokkur mannsins sem
stendur að baki þér?
„Nei, miklu fremur fólk í Mann-
gildishreyfmgunni sem að hluta til
er armur úr Flokki mannsins.“
- Er framboðið framapot Flokks
mannsins?
„Alls ekki. Það eru ekki pólitískir
flokkar sem bjóða fram til forseta
heldur einstakhngar. Margir halda
að forsetaembættið sé ekki pólitískt,
einungis vegna þess að forsetar hafa
tekiö einhhða afstöðu með ríkis-
stjómum hveiju sinni. Ég ht svo á
að embættið sé mjög póhtískt eins
og það að skrifa undir lög sem eru
stjómunarákvarðanir. “
- Hefurðu í hyggju að breyta forseta-
starfmu i einræðisvald? Að taka lögin
i þínar hendur og breyta þeim?
„Það er misskilningur að forsetinn
haíi vald þótt hann neiti að skrifa
undir lög því þar með vísar hann
þeim til þjóðarinnar. Mér finnst já-
kvætt að þjóðin eigi lokaorðiö. Þjóðin
kýs á fjögurra ára fresti menn til
setu á alþingi og eitt er sagt af þessum
stjórnmálaflokkum fyrir kosningar
en annað gert eftir kosningar. Mér
fmnst að ýmis mál ætti að leggja fyr-
ir þjóðina og gera allt miklu lýðræð-
islegra og virkara. Skref í sjálfstæðis-
átt.“
- Þurfum við þá nokkuð að vera að
kjósa menn á þing til að taka ákvarð-
anir fyrir okkur?
„Það má ekki gera lítið úr þeim
hiutum. Þeir þurfa að búa til frum-
vörp og vinna forvinnu en það sem
ég meina er að forsetaembættið gefur
möguleika á að standa sterkan vörð
um val einstakhngsins. Ef embættið
stæði vörð um hag einstakhngsins,
eins og stjómarskráin gefur mögu-
leika á, þá heföi ekki veriö skrifað
undir matarskattinn. Það var vitað
að stór hluti þjóðarinnar var á móti
honum og það var ekkert talað um
hann fyrir kosningar. í því tilfelli
hefði verið sjálfsagt að leggja málið
í dóm þjóðarinnar. Niðurstaðan hefði
verið sú að mun ódýrara hefði verið
að versla í matinn í dag.“
- Nú hefur verið litið á það sem sjálf-
sagðan hlut þegar forseti gefur kost
á sér áfram að hann verði sjálfkjör-
inn aftur. Hvernig heldurðu að al-
menningsálitið bregðist við gagnvart
þér?
„Það verður á báða vegu. Ég geri
mér grein fyrir að framboð mitt verði
ekki eingöngu undir húrrahrópum.
Það eru hka mjög margir hrifnir.
Viöbrögðin hafa komið mér á óvart.
Mjög margir em tilbúnir að hafa
kosningar og finnst það sjálfsagt.
Viðbrögðin þar sem ég hef komið
hafa veriö miklu betri en ég átti von
á.“
- Hvar hefurðu leitað eftir meðmæl-
endum?
„Fyrst var ætlunin aö ég myndi
ekki koma nálægt því að safna með-
mælendum. Ég vildi hins vegar ekki
hafa það þannig. Ég vildi heyra frá
fólkinu sjálfu og finna viðbrögðin.
Ég hef farið hér niður í miðbæ, í
Fehahverfiö í Breiðholti, í Hafnar-
fiörð og á Akureyri. Þar fór ég í
frystihús, Qölbýhshús og á ýmsa
vinnustaði. Sumir vildu ekki skrifa
undir en það var ekki vegna þess að
þeir væru á móti framboöinu sem
slíku. Ein kona, sem ég talaöi við,
sagðist t.d. ekki vilja skrifa undir
vegna þess að það væri prinsippmál
hjá sér að skrifa aldrei undir neitt.
Hún sagði hins vegar aö henni litist
vel á framboðið. Sagðist ætla að kjósa
mig og fá fleiri til þess líka.“
- Nú hefur Vigdís verið mjög vinsæl
meðal þjóðarinnar. Er það að breyt-
ast?
„Hefur fólk verið spurt? Annars
þarf þetta ekki að þýða að fólk sé
óánægt með Vigdísi því að margir
voru líka sem sögðust ætla að kjósa
hana og vera hrifnir af henni. Það
fólk hafði samt ekkert á móti kosn-
ingum. Aðalatriðið í þessu er að fólk
hefur ákveðnar hugmyndir um for-
setaembættið og hefur aldrei látið sér
detta í hug að það eigi að vera öðru-
vísi. Þegar við höfum rætt við fólk
um að breyta embættinu þá finnst
því þaö aht í lagi. Vigdís hefur staðiö
sig mjög vel miðað viö þær hug-
myndir sem eru um embættið. Hún
er vinsæl en það er líka stundum
sagt að best sé að hætta leik þegar
hæst stendur."
- Hvað um þig sjálfa. Hvaða fortíð
hefur þú?
„Lengst af hef ég verið húsmóðir í
Vestmannaeyjum þar sem ég er fædd
og uppalin og báðir mínir foreldrar.
Ég hef venjulega alþýðumenntun og
tala ensku ágætlega. Alla tíð hef ég
tekið mjög virkan þátt í félagsmálum
í Vestmannaeyjum. Ég hef unnið í
frystihúsi og á saumastofu og þekki
vel láglaunastefnuna. Ég hef starfaö
í Manngildishreyfingunni í sex eða
átta ár. Ég fæddist inn í Sjálfstæðis-
flokkinn en var aldrei virk þar að
ráði fyrir utan að baka kökur fyrir
kosningar og þess háttar. Þegar ég