Dagblaðið Vísir - DV - 21.05.1988, Qupperneq 11

11
LAUGARDAGUR 21. MAÍ 1988.
sig um það sjálflr. Símamyndir Reuter
Björk Guðmundsdóttir er kyntákn meðal breskra karlmanna og
þeir göptu yfir frábærri sviðsframkomu hennar
í Aristo í London í fyrrakvöld.
óskertri athygli áhorfendaallan tím-
ann. Rokkið, í útsetningu Gunnars,
Steingríms og Birgis, er ekki auð-
veldasta tónlistarsæla sem maður
getur hugsað sér. Svo virðist þó sem
áhorfendur hafi kunnað vel að meta
forréttinn sem þeir buðu upp á. Fólk
klappaði nokkuð kröftuglega og virt-
ist líka vel þó að íslenskir textar
Gunnars hafi farið fyrir ofan garð
og neðan hjá flestum.
Mín skoðun er sú að þeir hafi verið
frábærir og allt hjálpaðist að sem
hugsast gat. Að öllum líkindum hef-
ur Svarthvítur draumur aldrei spilaö
í jafngóðu hljómkerfi og þarna var
en það skilaði sér frábærlega í aukn-
um áhrifamætti tónlistarinnar.
Gunnar var í mjög góðu formi og
bæði Steingímur og Birgir voru upp
á sitt besta. Uppbyggingin í dag-
skránni var líka óaðfmnanleg.
Hvergi var dauður punktur í dag-
skránni sem var hæfileg blanda af
gömlu og nýju efni. Sérstaklega
fannst mér mikið til nýju laganna
koma því þau staðfesta að Svarthvít-
ur draumur er hljómsveit sem er í
stöðugri þróun áhrifaríkra laga og
texta.
Óvenjustutt bið var eftir komu
Sykurmolanna eftir að Svarthvítur
draumur var búinn, enda óþreyju-
fulhr aðdáendur farnir að stappa nið-
ur fótum. Fyrstur á sviðið var Einar
Örn en síðan komu þau gangandi inn
á sviðið hvert af öðru nema Bragi
Ólafsson sem varö fyrir því óláni að
tábrjóta sig á tónleikum í Glasgow.
Bragi kom inn á hækjum og tyllti sér
á koll með bassann undir höndum.
Um leið og þau byrjuðu að spha
fann maður að eitthvað stórfenglegt
var í vændum. Þau byrjuöu á Taktu
Bensinn, elskan, sem er ógnvekjandi
lag. Flestir áhorfendur héldu still-
ingu sinni en það entist ekki lengi
hjá sumum. Um leið og hljómsveitin
skipti yfir í Mótorslys tvístraðist allt
skipulag fremst í salnum og fimmtán
metra aftur í salnum leystist allt upp
í iðandi haf af dansandi fólki sem
hélt sínu striki allt til loka tónleik-
anna.
Frammistaöa allra tónlistarmann-
anna var mjög góð. Að öllum öðrum
ólöstuðum bar Björk Guðmunds-
dóttir af með framkomu sem bresku
áhorfendurnir féllu algjörlega fyrir.
Björk, sem er þekkt fyrir aht annað
en dauða sviðsframkomu, betrum-
bætti allt sem ég hef séð hjá henni
áður á tónleikum. Söngur hennar
sveiílaöist frá hálíhvísluðum gælu-
vísum yfir í hljóðsprengingar sem
þeyttu hvirfilvindum niður til áhorf-
endanna sem sumir hverjir bókstaf-
lega göptu. Karlmenn voru þar í
meirihluta því Björk virðist hafa öðl-
ast stöðu kyntáknsins í hugum
breskra karlmanna. Það er í sjálfu
sér ekkert skrýtiö því hún gefur
meira af sjálfri sér í sönginn en nokk-
ur annar listamaður sem ég veit um.
Þegar allt kemur til alls felst í þess-
ari gjöf hennar og hljómsveitarinnar
í heild ekkert flóknara en einlæg
skemmtun!
Sykurmolarnir hafa náð shkum
tökum á fólki einmitt vegna þess að
tungumálið í tónlist þeirra felur í sér
einfaldleika á yfirborðinu en dýpri
merkingu ef hlustandinn kýs að
kryfja hana nánar. Fullkomnun
hennar felst í því að ekki þarf að
kafa dýpra frekar en hver vill. Syk-
urmolarnir eru einfaldlega gamal-
dags Rokk’n roll og besta dæmið, sem
ég þekki um slíka tónhst, vegna þess
að þeir eru lausir við alla þá úreltu
og ófrumlegu tilgerð sem hefur ein-
kennt rokktónhst og svo margir
halda að sé örugg leið til vinsælda.
Björk var með stóra, gula skeið-
klukku um hálsinn á tónieikunum.
Tíminn, sem fer í hönd hjá Sykur-
molunum, er mældur á skeiðklukk-
unni hennar Bjarkar. Það er búið að
ræsa í kapphlaupi Sykurmolanna
gegn... Sykurmolunum. Eins og nú
er komið getur ekkert stöðvað hlaup
þeirra vegna þess að þeir hiaupa sinn
sprett á allt annarri hlaupabraut tón-
hstarinnar en allir aðrir. í raun eru
það eingöngu þeir sjálfir sem geta
stöðvað hlaupið með eigin skeið-
klukku. Enginn veit hvenær klukk-
an stansar en ég spái því að sprettur-
inn eigi eftir að lengjast í margfalt
maraþonhlaup.