Dagblaðið Vísir - DV - 01.06.1988, Blaðsíða 32

32
MIÐVIKUDAGUR 1. JÚNÍ 1988.
Lífsstm
Korpúlfsstaðir
Kartöfluræktendur í vorverkum
Nú er kominn tími til aö setja
niður kartöflur. Síðustu vikuna
hefur mátt sjá kartöfluræktendur
víðs vegar um land bogra yfir görð-
um sínum í góðviðrinu. A undan-
fömum árum hefur Reykjavíkur-
borg leigt út matjurtagarða á Korp-
úlfsstöðum. Við kíktum þangað
nýlega til að fylgjast með áhuga-
sömum borgarbúum, að setja niður
kartöflur í garöskikum sínum.
í snertingu við náttúruna
„Það má kallast þjóðlegasti siður,
þetta að pota útsæðinu niður...“
söng kunnur poppari fyrir mörgum
árum. Á þeim árum þótti það sjálf-
sagður hlutur á meðal margra
landsmanna að stinga upp garða
sína og setja niður kartöflur á
hverju vori, enda mikil búbót. Við-
mælendur okkar voru ekki á einu
máli um hagkvæmnina en voru
sammála um að þetta væri ágætis
leið til að komast í snertingu við
náttúruna og sveitakyrrðina.
Hent niður í hasti
Viljálmur Friðriksson hefur ver-
ið með garö þama ásamt konu
sinni í sex ár. Hann kvaðst koma
nokkrum sinnum upp eftir til að
undirbúa garðinn áður en hann
setur niður. Hann var í óðaönn að
setja áburð á. „Ég sé fólk koma
hingað og henda þessu niður í hasti
og síðan sést það ekkert fyrr en að
hausti og þá til að taka upp. En
mér finnst svo gott að koma hingað
upp eftir í kyrrðina til að líta eftir
garðinum öðru hvoru. Það þarf líka
að hreinsa og hlúa að plöntunum
þegar þetta fer að koma upp.“
Viljálmur sagði að ekkert lægi á
að setja niður. Það væri betra að
undirbúa jarðveginn áður og setja
niður þegar hlýnaði meira. Hann
er vanur að breiða akrýldúk yfir
garðinn. Það eykur hitann og flýtir
töluvert fyrir uppskerunni. En
uppskeran hjá honum hefur alltaf
verið góð nema fyrsta sumarið sem
var mikiö rigningasumar.
Eins og bændurnir
Hjónin Andrés Ólafsson og Am-
dís Benediktsdóttir bjuggu í
Hólmavík í mörg ár en nú búa þau
í fjölbýlishúsi í Reykjavík. Þau
kváðust vera með smáræktun á
svölunum en það nægði þeim ekki.
„Við ræktuöum alltaf kartöflur,
fyrir norðan, svona til þess að hafa
einhver vorverk eins og bændurnir
í kring. Þetta er nú meira gert fyrir
ánægjuna en búbótina," sagði
Amdís. „Já, og þetta er líka mikil
heilsubót aö teyga að sér ferska
Andrés Olafsson og Arndis Benediktsdóttir eru samhent við að setja niður.
Tíðarandi
loftið og komast í snertingu við
móöurjörðina. Við emm ekkert að
slíta okkur út á þessu. Tökum því
rólega og setjumst á þúfu með svala
öðru hvoru,“ bætti Andrés við.
Þessi hressu og glaðlegu hjón hafa
verið með garðinn í 5 ár. Þau rækta
einungis gullauga, „við erum vön-
ust því,“ sögðu þau að lokum.
Engar geymslur
Skarphéðinn Haraldsson er bara
með hálfan garð í ár, á móti vini
sínum. Hann hefur staðiö í þessu í
10 ár og yfirleitt fengið ágætis upp-
skeru.
En nú hefur Skarphéðinn áhyggj-
ur af því að geta ekki komiö kartöfl-
unum í geymslu. „Geymslurnar í
Ártúnsbrekku em allar að fara
undir svepparækt. Mér finnst að
fyrst borgaryfirvöld eru að leigja
út kartöflugarða ættu þau einnig
að sjá til þess að einhverjar geymsl-
ur standi til boða. Það er tilgangs-
laust að rækta mikið magn ef ekki
er hægt að geyma það,“ sagði
Skarphéðinn sem neyðst hefur til
að minnka við sig vegna þessa
vandamáls.
Hann setur niður ýmsar.gerðir
en mest af gullauga og rauðum
kartöflum. Aðspurður kvað hann
sjaldgæft að fólk ræktaði annað en
kartöflur í þessum görðum. „Það
er erfitt að fá að vera í friöi með
það,“ sagöi Skarphéðinn um leið
og hann dreif fjölskylduna út úr
bílnum til hefjast handa við útsæð-
ið.
Það er kannski ekki skrítið að
erfitt sé að hafa freistandi græn-
metisgarða í friði, því mikið mann-
líf er á þessum slóðum. Golfvöllur-
inn er vinsæll og einnig er mikið
um hestamenn á þessum slóðum.
Auk þess sem algengt er að fólk
skreppi þangað upp eftir að skoða
hið reisulega hús að Korpúlfsstöð-
um og njóta náttúrufegurðar.
-gh
„Það er betra að undirbúa garðinn vel, ‘ segir Viljálmur Friðriksson, um leið og hann dreif-
ir áburði yfir garðinn sinn.
Skarphéðinn Haraldsson og fjölskylda drífa útsæðið niður.